Pijn

Als we over pijn willen gaan praten en of denken, lopen we gelijk tegen verschillende problemen aan. Heeft de een meer last van “emotionele en of geestelijke pijnen” de ander zit meer met “lichamelijke pijnen“. In eigen leven maar ook door het werk in en onze praktijk heb ik wel geleerd dat het ene geregeld ook te maken heeft met het andere. Om ze dus totaal los van elkaar te zien vind ik geen goede optie. Maar om het duidelijk te maken wil ik ze hier toch eerst scheiden.

Emotionele en of geestelijke pijnen.

Uit vele onderzoekingen is gebleken dat aanleg een belangrijke mede oorzaak kan zijn. Het DNA (of zoals ik vaak probeer te duiden, dus eigenlijk ook je ziel….) hebben onderdelen van je ouders en voorouders. Aanleg en gevolg. Als je uit een familie komt met allemaal zenuwpezen… Zal het duidelijk zijn dat je een hele grote kans hebt om niet makkelijk er wat van meegekregen te hebben. Dat is dus met alles wat er voor jouw in de bloedlijn is aan eigenschappen. Krijg je dan al die stukjes mee van die lijn? eh.. Ja eigenlijk wel, maar gelukkig ook vaak maar zo weinig dat het niet te merken is. Ook kan er een combinatie ontstaan ( de ene ouder lijn vermengd zit met de andere…) waardoor sommige minder, juist tot sterkere eigenschappen kunnen geworden in het leven.

Wat ik dus als kind zo raar vond, was dat ik leerde dat als je hondjes of bijv. paarden gaat fokken het gezien werd als het belangrijkste wat er was. De voorouders en hun gedragingen en eigenschappen. Kijk maar eens om je heen in de dierenwereld. Daar word er door de dieren ook naar gekeken met wie er wel en niet gepaard gaat worden. De sterken proberen het sterkste en intelligentste dier te vinden om meet te paren. De zwakkeren worden haast altijd wel door een ander dier opgegeten of worde niet oud. Nu probeer ik hier niet te vertellen dat wij zo moeten gaan denken en leven, want dat kan helemaal niet. Wel wil ik er op proberen te wijzen dat de mens er soms wel eens wat meer aan zou mogen denken, wat hij aan het doen is en hoe dat hij en welke kansen wij geven aan ons nageslacht.

Wat heeft dit nu toch met pijnen te maken kan je mogelijk denken. Nu dat ga ik je vertellen.

De druk die ontstaat door te leven is al groot en de mensheid probeert elkaar wijs te maken dat als je maar je best doet je alles kunt bereiken. Ook dat wij allemaal de zelfde kansen hebben lijkt iets wat veel mensen echt denken. Maar als je naar de bouwstenen kijkt van het leven en hoe dat wij als mens zijn opgebouwd kan het nooit zo zijn dat we echt de zelfde kansen hebben. Dan komt er nog bij dat het echt heel veel uitmaakt in welk land, stad, plaats en zelfs straat geboren word. Astrologie is o.a. daar op gebaseerd. Daar word gekeken, wanneer en hoe laat je geboren bent. Maar ook waar in de wereld.

Emotionele en of geestelijke pijnen, komen volgens mij heel erg vaak door dat je als mens bezig bent met ergens te komen of waar te willen maken wat gewoon onmogelijk is. Als je probeert om een muur te verschuiven en er dagelijks maar tegenaan blijft duwen, zal je op een dag de moed verliezen.

Lichamelijke pijnen.

Als je het voorgaande gelezen hebt, zal je hopelijk begrijpen dat er dan ook heel veel lichamelijke pijnen kunnen en zullen zijn die uit je bloedlijn kunnen komen. Lichamelijke ongemakken en of problemen zijn vaak een gevolg ook van hoe dat wij met ons lichaam omgegaan zijn. Je krijgt over het algemeen ergens last van als je iets wel of juist niet gedaan hebt. Maar je aanleg heeft er mogelijk nog wel het meeste mee te maken. Als je aanleg heb om makkelijk een bloedneus te krijgen hoeft dat totaal geen probleem te zijn voor je gezondheid. Ook niet om de meeste baantjes of vakken te willen gaan doen in je leven. Maar je kunt het vergeten om bokser te worden…. Zo makkelijk is het eigenlijk. Als je hele korte benen hebt, kan je nog zoveel aanleg hebben voor basketbal, maar je zal nooit de top halen. Als je niet tegen bloed zien kunt, hoef je geen arts te worden die in mensen snijd toch…. Het lijkt zo voor de hand liggende dat iedereen dit zou moeten weten. Toch merk ik mijn hele leven al, dat de mens zoekt naar oplossingen voor problemen die er niet zijn.

Een probleem is niet anders als iets waar de juiste oplossing nog niet voor is gevonden.

Onder welke categorie val ik dan?

Meestal zal je zien dat jij zoals ik onder alle categorieën valt. Als we dat kunnen gaan gebruiken, zal je zien dat we veel verder komen om het leefbaar te maken. Ik zelf heb al zolang ontstekingspijnen dat ik niet meer weet wanneer het begonnen is en eigenlijk of ik het niet altijd wel iets gehad heb. Wel weet ik zeker dat met de jaren dat ik ouder geworden ben het erger is geworden.

Toen ik jong was had ik al migraine aanvallen en moest ik de hele dag in het donker blijven en overgeven. Ook kon ik geen geluid dan hebben. Door aan Yoga en Tai Chi te gaan doen kreeg ik het steeds meer onder controle, zodat als ik niet wilde anderen het niet eens merkte, want ik kon het uitstellen tot dat ik thuis was en dan laten gaan. Nog later hoefde ik zelfs niet meer naar huis of het donker op te zoeken, maar gewoon in mijn hoofd het probleem van stress accepteren en sinds die tijd is het draagbaar en houd mij van niks meer tegen. Mijn Moeder had ook migraine.

Zo kan ik mijn hele leven afgaan en dan zou je kunnen zien, dat de meeste zaken die op mijn pad kwamen ook bij mijn ouders of voorouders wel aan bod waren gekomen. Ik laat het hier verder bij, maar het staat later uitgebreider in mijn boek wat ik geschreven heb over mijn leven. Zo is het zeer waarschijnlijk ook bij jouw en iedereen die je kent.

Conclusie

Pijnen van welke soort dan ook, horen bij je. Als je ze leefbaarder wilt maken, zoek naar de echt oorzaak. Als je die niet weet te vinden, kan een spiritueel ontwikkeld mens je vaak verder helpen. Wij doen dit ook in onze praktijk. Ik schrijf dit niet als verkoop praatje, maar juist om je bewuster er van te maken dat je eigenlijk het zelf wel kunt. Je hoeft geen professor te zijn om te analyseren wat je werkelijk mankeert, echt niet. Wel is het ook dan nog moeilijk juist om het te accepteren dat je er mee moet leren leven. Ik heb ook psoriasis artritus en als mensen wel eens zeiden die de vlekken zagen, kun je daar dan niks aan doen… Zei ik toen ik jonger was meestal… Nee en dat zou ik ook niet willen, want het is wel van mij… Nu zeg ik dat niet zo hard en vaak meer, maar denk er nog wel zo over, want iets inruilen maakt het vaak niet beter.

Hopelijk pak je het positief op en als er vragen zijn kan dat altijd en zal ik daar ook op proberen in te gaan hier op het Blog. Sterkte als je op welke manier dan ook pijnen hebt, want dat is nooit fijn en went ook nooit echt helemaal hoor, weet ik ook wel. Maar het ontkennen helpt ook niet.

Geniet van dat wat je wel hebt en werk er aan om het beter te krijgen is een van mijn levensmotto’s…