Wat je wel en niet mag doen

Waar is welke grens voor een kind

Ik was zo’n kind wat altijd wilde weten hoe ver je kon gaan. Waar ligt de grens. Wat mag wel en wat mag niet. Dat was niet omdat ik ergens tegenaan wilde schoppen, maar gewoon uit nieuwsgierigheid.

Toen mijn moeder voor de 2^e maal ging trouwen kreeg ik mooie witte kniekousen aan. Ik was 5 jaar en mocht niet op mijn kousen naar buiten. Ik zag mijn houten slippers staan (houten zooltje met een leertje over de voet) en dacht, dan loop ik niet op mijn kousen. Goed toch? Tot het moment dat ik geroepen werd om mijn mooie jurk aan te doen om weg te gaan. Mijn opoetje zag mijn kousen met grote gaten bij de tenen. Want mijn tenen raakten bij iedere stap de stoep. Letterlijk had ik opgevolgd wat ik moest doen. Natuurlijk had ik gewoon binnen moeten blijven, maar dat had ik niet zo begrepen.

Duidelijk zijn, hoeft niet duidelijk te zijn

Als ik niet in de zandbak mag, mag ik dan wel over de stenen rand lopen? Volgens mij wel want dat is niet in de zandbak. Toch krijg je straf omdat je niet in de zandbak mocht. Als je van de kleuterjuf niet zoveel zeep mag gebruiken, maar je wilt toch heel veel sop bij het handen wassen, dan strijk je één maal met je natte handje over die gele zeep bol en gaat dan heel snel met de handen over elkaar tot je van dat hele kleine beetje zeep toch veel schuim krijgt. Ik weet niet hoe het nu is, maar er hangen vast verantwoorde zeepdispenser op de kindertoiletten. Vroeger was er op scholen, volgens mij op alle scholen, dezelfde gele zeep bol die op een haak aan de muur bevestigd was. Vervolgens wordt de juf boos en krijg je straf omdat je teveel zeep hebt gebruikt. Dus niet, ik had uitgevonden hoe je met heel weinig zeep heel veel sop kunt maken.

Grenzen zijn voor iedereen anders

Voor mijzelf was ik bezig met het vastleggen van grenzen of oplossingen zoeken voor iets wat ik graag wilde en op de normale manier niet kon doen. Ik had echt wel respect voor regels maar ik wilde ze ook graag aan mijn wensen aanpassen. Niet in de zandbak maar wel er heel dichtbij. Niet veel zeep gebruiken maar wel van een heel klein beetje heel veel sop maken. Niets mis mee volgens mij maar ik kon toen niet begrijpen dat een juf daar heel anders naar kijkt. Andersom kon de juf niets met mijn denkwijze. Dat begrijp ik nu, maar toen absoluut niet. De kleuterschool vond ik een crime.

Zoals je uit voorgaande kunt begrijpen ben ik niet heel goed in het ‘in de pas lopen’ en probeer al snel mijn eigen draai ergens aan te geven. Een stukje opstandigheid wat in mij zit en behoefte heeft aan duidelijkheid. Weet ik hoe wat en waarom dan zal ik echt wel het goede pad volgen. Want dan is er geen ruimte of behoefte om het pad opnieuw uit te vinden. Dat zou in mijn latere leven wel vaker een struikelblok blijken, want soms betrap ik mezelf nog steeds op het niet volledig doordenken van een actie.  

Ik ben heel flexibel (in mijn hoofd), maar hou heel graag vast aan dat wat werkt. Dat zou in mijn latere leven wel vaker een struikelblok blijken. Nog niet zo heel veel jaren geleden heb ik moeten erkennen dat ik dus helemaal niet flexibel ben. Alleen binnen bepaalde kaders, dat wat ik kan overzien. Ik zoek nog steeds naar uitersten die mogelijk zijn wat in mijn omgeving wel eens tot frustratie leidt, want waarom kun je nou niet gewoon doen zoals het werkt. Sja… het zal wel een aandachtspuntje blijven. Wordt vervolgd….