Doordat ik over mijn anders zijn en denken niet met anderen kon praten, ging ik zoeken in boeken en bezocht op jonge leeftijd al lezingen en ging naar spirituele beurzen, om te kijken waar ik nu dan wel bij zou kunnen horen, want ik voelde mij zeer alleen en eenzaam.

Mijn ouders waren zeer goede mensen en ook zeer goede opvoeders. Ik viel wel buiten het normale. Mijn Moeder merkte dat wel en wist natuurlijk van mijn bijzondere manier van geboren worden. Dit wordt later uitgebreid beschreven. De mensen uit die tijd dachten meestal: Niet op in gaan en niet over praten dan gaat het vanzelf over. Echt dat is geen slechte eigenschap, maar het werkt niet voor kinderen zoals ik en vele anderen. Ik had informatie en uitdagingen nodig die niet op een normale school, of van normale mensen te leren was. Het normale was voor mij saai en inspiratieloos.

Alles wat op mijn pad kwam en dat was veel, probeerde ik te analyseren op mijn eigen wijze. Aantekeningen maken en boeken lezen, daar bestond naast naar muziek luisteren, vrijwel mijn hele leven uit, naast het naar school moeten gaan, waar ik totaal geen zin en behoefte aan had. Ook alle mensen die behoren belangrijk te zijn in een kind zijn leven, zoals alle meesteres, leraren en leraressen, ze konden mij haast nooit boeien omdat ik andere vragen had. Als ze mij dan terecht wilden wijzen, dan maakte ik altijd opmerkingen waar ze nog veel kwader van werden. Omdat ik ze dan iets te persoonlijks voor de voeten gooide en dan zeker iets wat ik niet kon of mocht weten. Dat was voor mij net als voor hun moeilijk, omdat ik het uit onvermogen deed en zij er totaal niks mee konden als mij steeds maar weer naar het hoofd van de school waar ik op zat te sturen met de mededeling dat ik niet te handhaven was.

Waarom… Omdat ik mijn weg niet kon vinden en niemand het in de gaten had. Testen gedaan, op intelligentie… Ja ik kon naar veel hoge opleidingen, maar had de laagste cijfers voor vlijt en gedrag zoals dat toen genoemd werd. Ik kon heus wel leren als kind. Maar niemand van hun kon mij dan op een voor mij overtuigende manier uitleggen waarom ik wel of niet alles moest leren op school.  Neem als voorbeeld waarom wij stom in een klas moesten gaan zitten en als voor mij domme schapen hardop de tafels moesten lezen met de hele klas. In mijn tijd zeker, mocht je daar niks over vragen, maar je moest leren luisteren en doen wat er gezegd werd. Daar was ik niet toe in staat. Ik had uitdagingen nodig. Ik moest weten, waarom en waarvoor.

Als kind werden door de tijd, mijn aantekeningen steeds talrijker en beter in lijn met mijn eigen gevoelens en gedachten. Ik probeerde elk werkboek te lenen bij de bibliotheek, of kocht heel veel aan tweedehands oude boeken, want over het algemeen vond ik de zeer oude boeken beter als die herschreven waren en van nieuwere schrijvers in die tijd.

Astrologie was mijn eerste stap in het onder de knie krijgen van iets spiritueels, buiten dat wat ik altijd zelf ervaarde maar geen plaats kon geven. Iets wat ik mij totaal eigen maakte en heb dan ook later nog jaren voor de Gelderlander stukjes daarover geschreven. Maar zoals later zou blijken bij alles wat ik onderzocht en of bestudeerde, was het gelijk bij Astrologie ook zo, dat ik het met veel dingen eens was, maar met ook heel veel dingen niet en daar maakte ik dan weer aantekeningen over. Als ik met anderen meestal veel oudere sprak over Astrologie, dan vonden ze mij gelijk lastig. Zij geloofden alles wat erin dat of dat boek stond, want die had het toch geschreven… Ik kon dan aanbrengen wat ik wilde, maar ik was nog maar een kind en zou het later wel gaan begrijpen… Geloof mij, dat heb ik overal zo meegemaakt… Mensen die Tarot leggen geloven meestal letterlijk, wat er in de beschrijving staat en meestal willen en of kunnen ze niet eens verder denken en dat vind ik jammer en soms weer gevaarlijk. Toen ik het boek de “I Tjing” tegen kwam, was ik getriggerd, want er stond bij dat dit het oudste orakel boek en systeem zou zijn wat deze mensheid voort had gebracht… Ik heb het lang bestudeerd en gebruik het nog hoor, maar wel aangepast aan hoe ik het ervaren heb en ook als inzicht heb mogen ontvang.

Alles wat er geschreven is. Dit boek dus ook, is een interpretatie van de schrijver en zijn inzicht op dat wat hij ervaren en of doorgekregen heeft. Onthoud dat je hele leven, want dan trap je in heel veel minder mooie praatjes.

Ik heb vanaf heel klein af aan, veel inzichten mogen doorkrijgen wat voor velen een vreemd iets bleek te zijn. Als kind dacht ik dat ik heel veel droomde, maar later kwam ik erachter dat het veelal visioenen waren of boodschappen om uit te werken of verder te geven.

Tot mijn 14de leeftijd was ik aan het zoeken en verzamelen van alles wat ik kon bemachtigen op het buitengewone, esoterische of spirituele vlak. Omdat ik zekerheden zocht, waar ze niet waren, ging ik alle aantekeningen op een rijtje zetten en maakte voor mijzelf een soort van boekje. Van hoe ik het ervaarde en doorgekregen had.

Toen stond er in de plaatselijke krant van waar wij toen woonden een artikel dat er een spirituele beurs in de buurt zou zijn, waar ze nog mensen voor zochten om daar te staan. Er stond bij, dat je een afspraak kon maken en dat je dan voor een paar mensen moest tonen wat je kon en als het goed was, je op die beurs toegelaten werd (Ja echt dat ging zo, nu kan elke koekenbakker of bakster die het staangeld betaalt er staan. Pfff…).

Ik heb een afspraak gemaakt, ik was dus 14 jaar oud. Ik ging ernaar toe niet met het idee dat ik op de beurs toegelaten zou worden, maar dacht dat die mensen in ieder geval konden bepalen of ik nu wel wat anders was als normaal of dat ik gewoon geluk had met als ik door anderen werd gevraagd om raad, dat ik dan dingen wist… Die ik nooit had kunnen weten. 

Tussen mijn tiende en veertiende maakte ik steeds vaker mee dat oudere mensen mij om dingen vroegen, die hadden beter in de gaten op dat moment als ik, dat ze daar profijt van hadden. Ook vroegen mensen dan weleens, “Ik heb last van dit of dat, kan jij daar wat aan doen…”en dan legde ik mijn handen erop en wist niet echt wat te doen, maar toch gebeurde er wat en deed ik het en op de één of andere manier kreeg ik dan dingen te zien en voelde ik, vaak pijn of andere dingen die ik dan vertelde en dat klopte. Velen hebben gezegd, dat ik er veel meer mee zou moeten doen, maar ik heb ooit door gekregen dat die mij nodig hebben op dat gebied, ook zullen komen op mijn pad en daar houd ik mij dan ook aan. 

“Handopleggen, magnetiseren is ontzettend oud en wordt door elke Moeder gebruikt, als één van haar kinderen ergens pijn heeft. Zij legt zonder erbij na te denken een of twee handen op de pijnlijke plaats en heel erg vaak, wordt het dan ook beter. Dit is geen nep en ik schrijf dit dan ook met het grootste respect, omdat echte liefde een van de sterkste, misschien wel de sterkste energiekracht is op onze aarde.”

Op die test dag, werd mij gevraagd, “en vertel eens wat denk jij dat jij kunt”. Shit, dat was het nu dus, ik hoopte dat van hun te horen of … Knul je hebt soms geluk met wat je zegt of doet, maar echt jij bent gewoon en normaal, dat kan iedereen hoor… eh. Nee ik moest wat doen… Ik had echter mijn systeem zoals ik het was gaan noemen voor mijzelf en dat gaf mij een stuk zekerheid, want daar had ik het toch voor gemaakt… Ik kon mij er ook achter verschuilen als kind.

Ik zei “Mag ik van een van u, uw geboortedatum a.u.b.” En kreeg deze en ik maakte wat berekeningen op die manier die ik mijzelf eigen gemaakt had. Het lijkt voor velen in eerste instantie op Numerologie, omdat ik ook vaak met een geboortedatum begin en rekenwerk doe.

Maar het is echt heel anders en alles wat ik ook geleerd heb, zit erin verwerkt.

Ik keek niet meer op, omdat ik mij geen houding wist te geven en vertelde wat er in mij op kwam… De man die in het midden zat van de tafel onderbrak mij op een bepaald moment en zei, “Je bent van harte welkom op onze beurs”. Ik wist niet wat er gebeurd was, maar wat nu… Ik wilde eigenlijk helemaal niet naar die beurs, dat was niet in mij opgekomen.

Ik kwam thuis en biechtte het op aan mijn Moeder en die zij, “gewoon doen en je geen zorgen maken, je leert er zeker wat van, jou kennend”. Zij wilde eigenlijk mij altijd aan een studie hebben richting de advocatuur, maar aangezien dat veel jaren in zou houden, vond ik dat totaal geen optie in mijn gevoel van tijd. Mijn tijdsgevoel is zeer beïnvloed door mijn aangeboren gave, zullen we maar zeggen.

Het te grote besef van leven en dood liet mij op die jonge leeftijd al beslissen liefst geen planning te maken die verder lag als 3 weken, om het overzichtelijk te houden. En dat de 3 een goddelijk getal is.

Door deze manier van denken, gecombineerd met de verschillende manieren van meditatie en training, die ik door de jaren heen mij eigen heb gemaakt, kan ik leven. Als kind lukte het mij steeds beter mijn hoofd leeg te krijgen, toen nog wel vaak alleen maar door diep te gaan met mijn trainingen. En als ik heel eerlijk ben, dan heb ik het nooit voor de volle 100% onder de knie gekregen. Gelukkig nog niet moet ik zeggen, dus heb ik nog hopelijk een hele tijd hier op aarde om verder te leren en trainen.

Resultaat is dan ook dat ik met heel veel dingen geen langer actief geheugen heb als drie weken. Dat betekent dat ik dingen die ik niet wil onthouden en of oninteressant vindt, zo opsla of gelijk weg gooi, dat ik zo veel mogelijk vrije werk hersen ruimte over heb, voor die dingen die ik wel van belang vind. Dit als bescherming voor mijzelf, om geen ballast van anderen mee te blijven dragen.

Dit speelde in de tijd toen de spirituele beurs in ‘s-Heerenberg in het klooster daar nog drie dagen duurde.  Achteraf een zeer toepasselijke naam van die plaats voor zo’n beurs toch…

Ik heb daar alle dagen gewerkt en begon in een heel klein kamertje, maar kreeg zoveel aanloop, dat de organisatie mij na een paar uur naar een grotere kamer verplaatste want de gang liep te vol. Ik heb en had als kind al een harde stem en niet in gaten dat de meeste in deze wereld mompelen en dan nog zacht ook, maar dat paste niet bij mijn gevoel en eigenlijk kon ik ook niet anders, want ik heb altijd het gevoel dat ik zelf mee kan luisteren en dat het vanzelf uit mij komt.

Ik heb géén enkel systeem of kaartspel nodig om het te kunnen doen wat ik doe, maar zocht het als zekerheid en als een aanwijsbaar feit. Daarom heb ik dan ook dit boek geschreven zodat anderen dit systeem kunnen gebruiken om die vlam die in hun zit te ontdekken of herontdekken en of verder te ontwikkelen. Want iedereen is helderziend en paranormaal, als we het maar niet onderdrukken en op de juiste manier koesteren en leren gebruiken.

Alleen aanleg is op haast geen enkel gebied genoeg om er wat mee te kunnen doen. Of je nu een topsporter, muzikant of arts wilt worden. De omstandigheden zullen een bepaalde voorwaarde moeten inhouden, of juist niet in sommige gevallen.

Dit boek zal een opsomming zijn van gebeurtenissen en meestal ook autobiografisch zijn. Op het moment van schijven van dit uitgebreide boek ben ik 62 jaar oud en kijk terug op hoe alles bij elkaar is gekomen om nu dit uitgebreide boek te kunnen schrijven. Het systeem was klaar met korte toelichtingen, waar ik dan ook heel vaak les in heb gegeven. Tijdens deze lessen en workshops, vertelde ik vaak ook kleine stukjes uit mijn eigen jeugd, als toelichting op het systeem. Nu zal ik het hier allemaal bundelen en dat is hoe dit boek uiteindelijk is ontstaan. Een kort systeem met korte uitleg, om voor mijzelf te gebruiken en les mee te geven.

Nu dit als uitgewerkt geheel om na te laten aan iedereen die op de een of andere manier verder wil komen en meer wil begrijpen van het leven. Die het lezen, zijn net als met de schilderijen die ik gemaakt heb, als kinderen voor mij. Dit bedoel ik niet uit de hoogte, maar uit respect voor wat ik na wil laten, alsof ik het mijn kind zou geven. Dat is het meest waardevolle wat ik achter kan laten. Wees er wijs mee en “geniet”, meer van wie en wat je bent.

ps.  Alles wat ik schrijf, is uit mijn geheugen en kan hiaten hebben. Ook kunnen data niet geheel synchroon lopen. Ik heb het allemaal naar eer en geweten proberen weer te geven. Ook is het op geen enkele manier mijn bedoeling om anderen te schaden, maar alles wat ik schrijf is uit goede bedoelingen geboren. Komt het hard over, dan is het om je wakker te schudden en niet meer als dat. Mijn ziel, was eenzaam, omdat hij nu eenmaal zo was. Ik heb moeizaam geleerd om van haast iedereen te houden. Ook van de grootste klootzakken al zal dat altijd een strijd voor mij blijven, maar ik kon niet anders, want.

Vader, vergeef hun, want ze weten niet wat ze doen. (Luk 23:34)

Mensen vroegen mij vaak in mijn leven wel eens geërgerd, hoe oud ben jij eigenlijk, al zeker honderd, want anders kan je dit niet allemaal meegemaakt hebben?

Mijn antwoord was dan altijd.

“Jullie sparen voor kinderschoentjes, je huis, cadeautjes voor je familie. Toch. Ik heb dat niet. Ik ben eenzaam en dus 24 uur per dag en 365 dagen per week op zoek, naar waar ik gelukkig kan worden. Dan kom je in mooie oorden maar ook in de goten van plaatsen waar jullie ook niet zouden willen liggen.” Tot mijn 40^ste ben ik op zoek geweest, daarna wel de liefde gevonden. Maar nooit mijn rust. Elke dag ben ik opzoek naar het avontuur, ik kan niet anders. En ergens zou ik nu ook al lang niet meer anders willen. Ik ben wie en wat ik ben, ook al begrijpt mij haast niemand.