Vrouwen komen van Venus en Mannen van Mars

Na alle rumoer van de afgelopen dagen over The Voice is het tijd om mijn gedachten eens op het scherm te zetten.

Duidelijk mag zijn dat ik dit als vrouw vertel. Want daar zit best wel een groot verschil in of het verhaal als vrouw of als man verteld wordt. Het is niet voor niets dat jaren geleden boeken geschreven werden met de titel Vrouwen komen van Venus en Mannen van Mars. Dat geeft al aan dat er echt wel een verschil in de mannelijke en vrouwelijke aard zit. En als dat nu alles is… dan was het misschien heel snel helemaal duidelijk waarom we anders reageren.

Mannen zijn mannen. De aard van de man is dat hij beslisser, leider, jager, uitdager is. Dan heb ik het nog maar over een paar aspecten die de man in zich heeft. Natuurlijk zijn er zachtaardige mannen, brutale mannen en alles wat daar tussen in zit. Maar ook die allemaal hebben dezelfde mannelijke karakteristieken in meer of mindere mate. Het zijn allemaal Mannen van Mars.

Zijn de Mannen van Mars dan slechte mannen? Nee hoor, ze doen al vanaf de oudheid niets anders dan nodig is om te overleven. Dat de mannen nu niet meer dezelfde dingen hoeven te doen als toen dat moge duidelijk zijn. Als jager heb je een antenne voor de zwakkere. Je hoeft niet meer te jagen voor je eten of fysiek te vechten voor je plek in de maatschappij. De oerdrift om voort te planten is ook niet meer nodig, want de meeste mannen hebben een partner en de sex is allang niet alleen meer om nageslacht te krijgen.

Vrouwen zijn vrouwen. Van nature zijn de meeste vrouwen dienstbaar, verzorgend, conflictwerend, beschermend. Natuurlijk zijn er zachtaardige vrouwen, brutale vrouwen en alles wat daar tussen in zit. Ja is het bijna dezelfde zin als bij de mannen, maar met andere kenmerken. De vrouwen zijn geëmancipeerd. Hebben het juk van huisvrouw en kinderopvoeder van zich afgeschud en zijn een rol in de maatschappij gaan innemen. Geweldig om je plek te vinden waar je hoort. Als je de kwaliteiten hebt om een directeur te worden dat moet je dat zeker gaan doen.

Maar ook vrouwen reageren verschillend. De ene zal bij onrecht zich slachtoffer voelen en weg kruipen en de ander zal zeker terug vechten. Er zijn vrouwen die zich keer op keer laten beschadigen en de ander geeft een dader geen kans. Waar zit dit verschil in? Waarom kan de één niet doen wat de ander ook doet?

Een zelfbewuste vrouw zal het al moeilijk vinden om te accepteren dat een andere vrouw niet voor zichzelf kan opkomen. De zelfbewuste zal zeker met adviezen komen voor de ander dat ze harder en directer moet zijn. In de oertijd was dat een zekere dood voor de vrouw. De vrouw diende onderdanig te zijn en te doen wat haar heerser (man) wilde. Natuurlijk leven we al lang niet meer in die tijd maar…

We zijn nog steeds in bezit van genen die uit de oertijd stammen. Je kunt je als mens aanpassen zoals wij in onze evolutie hebben gedaan. We zouden niet eens meer als oermensen kunnen leven en soms… soms… steekt er toch iets de kop op. Mannen en vrouwen die schijnbaar geen logisch of verantwoord gedrag vertonen.

Zelf ben ik een vrouw die zich ooit ook makkelijk liet beschadigen. Het heeft lang geduurd voor ik begreep dat ik zelf het probleem was en dat ik zelf de regie kon en moest nemen. Ik kan hier wel een aantal voorbeelden geven, maar zal het bij een voorval houden wat voor mij als een doorbraak was. Ik was gescheiden en was naar Almelo terug verhuisd en had daar werk ook gevonden. Het viel allemaal wel niet mee, omdat het oude, wat in mijn gevoel en herinnering nog wel aanwezig was, dat was er in het echt niet meer. Ik liep al een tijdje in de winkel bij Jacobus toen en hij probeerde mij steeds wat zekerder te maken in gesprekken die ik daar had ook met andere vrijwilligers die daar in zijn zaak hielpen. Dat werkt goed voor mij en ik dacht al een stuk sterker geworden te zijn, toch gebeurde er iets waardoor ik heel diep moest slikken om weer verder te komen. Ik ging op een dag naar de markt en kwam er een oude bekende tegen die toen vroeger ook altijd al wel een overheersende uitstraling had waar ik liever omheen liep. Nu zag hij mij en hij verviel gelijk in zijn oude rol en voor dat ik het in de gaten had ik dus ook. Ik ben naar de winkel gegaan waar ik aangedaan binnen kwam en toen mijn verhaal aangehoord was dacht ik steun te krijgen… Nu ik kreeg op mijn kop van de anderen want die vonden mij wel sterk en toen schrok ik dus dat ik toch weer in een valkuil gevallen was. Ik ben terug gegaan naar de markt en heb alleen al door mijn uitstraling hem op zijn nummer gezet… Wat was ik trots, maar ook geschrokken van dat ik het eigenlijk toch ook gelijk wel de eerste keer had moeten doen….. Zo heb ik vaker wel moeten vallen om mij echt op te richten en voor mijzelf op te komen.

Maar ik wil ook nog een klein stukje wijden aan wat is nu wel juist of niet als je gebruik maakt van de situatie of plaats die je in neemt in de maatschappij. Als je op een bepaalde plaats op de ladder bent aangekomen gaan anderen automatisch ook een beetje tegen je op kijken of in ieder geval je met respect behandelen. Het is o zo makkelijk om dat te veroordelen, maar ik zal een voorbeeld geven wat ik zelf meegemaakt heb en ik blij was dat ik daar op een positieve manier gebruik van kon maken.

Toen ik mij verder begon te ontwikkelen en strijdbaarder voelde ben ik ook op beurzen gaan staan om mijn aanwezige aanleg en kunnen nog verder uit te breiden. Want tussen kunnen en ervaring er in hebben ligt ook nog een stukje ruimte die ik heb moeten leren. Ik was er al wel een aantal keren geweest, maar leerde er haast niemand kennen, mede ook omdat ik zelf mij niet in voorop wilde zetten en blij was met een tafeltje ergens achterin… Door het sterker worden en meer ervaring krijgen in die tijd zei Jacobus dat ik ook eens naar die grote beurs moest gaan en aangezien hij mij steeds had bij gestaan en ik grote stappen had gemaakt wilde ik dat wel doen. Jaren er voor zou ik er niet over gedacht hebben, maar nu wel. Jacobus vertelde mij dat ik als ik binnen kwam, gelijk naar een paar mensen moest gaan maar als die .. en die er was… Zeker naar hem en vragen of je hem een hand mocht geven en zeggen dat Jacobus dat gezegd had en hem de groeten moest doen. Ik voelde mij er wel niet helemaal vertrouwd in, maar heb het toch gedaan… Vanaf dat moment was ik een hoger aanziende deelnemer en behoorde ik niet meer bij de beginners. Ik kreeg ook een erg goede plaats aangeboden en anderen kwamen mij ook vanaf dat moment een hand geven. Natuurlijk snapte ik dat het kwam door de juiste mensen nu te kennen, maar waarmaken moest ik zelf. Wat ik gelukkig al die jaren er na ook gedaan heb en nu zelfs al heel veel jaren onze eigen praktijk bestier.

Twee levensvoorbeelden die jullie hopelijk op de juiste waarde weten te lezen.

Als ik dan terug kom op The Voice en alle rumoer over het interview met John de Mol lees dan wil ik het volgende kwijt.

Ik luister en kijk iets anders naar het interview omdat mijn werk van mij vraagt om anders naar mensen te luisteren. Luisteren naar wat werkelijk gezegd wordt en wat het betekent.

John de Mol wordt in verschillende redactionele stukken totaal afgebrand en hem worden woorden in de mond gelegd die hij niet letterlijk heeft gezegd. Ik heb meerdere koppen gezien waarvan ik denk… huh? Ik vond het interview heel goed. Het was een reactie van een Man die met zijn Manzijn een conflict tussen Mars en Venus op zijn bordje kreeg. Hij is een jager in de zakenwereld waar hij grote successen heeft behaald en moet nu Mars en Venus op één lijn zien te krijgen. De redactionele stukken die ik gezien heb, waar hij aangevallen wordt zijn allemaal door (Venus) vrouwen geschreven. Vrouwen die zich geroepen voelen om een oordeel te vellen over de slechte mannen van deze maatschappij. Zouden zij begrijpen wat voor wezens mannen zijn? Of begrijpen zij net zoveel van Mannen als de Mannen van Vrouwen begrijpen?

Waarom moeten dan de mannen vrouwen gaan begrijpen en hoeven wij geen kennis te hebben van hoe een man in elkaar zit. Dan heb ik het alleen over begrijpen zonder oordeel. Als de vrouw de man begrijpt zou ze dan ook in staat zijn om zichzelf te beschermen? Ik denk, heel veel vrouwen wel. Er zal altijd een vrouw of man zijn die slachtoffer is en zal blijven. Kijk maar naar de vrouwen die binnen een relatie mishandeld worden en toch weer terug gaan ‘omdat hij wel zal veranderen’.

Je hoort een man te leren dat er grenzen zijn en je hoort een vrouw te leren dat ze zich niet alleen in een gevaarlijke situatie begeeft. Zoals het de verantwoordelijkheid van de man is om zich te gedragen is het de verantwoordelijkheid van de vrouw om niet in die situatie te komen.

John de Mol is een man, net als Marco, Ali, Jeffrey, Kevin en vele anderen. Laat de vrouwen dan eens niet het slachtoffer zijn maar bemiddelaar, vertaler. De vrouw komt van Venus en zou daarmee bruggenbouwer moeten kunnen zijn om samen met de man van Mars vrede te sluiten door aan beide zijden duidelijke regels in oorzaak en gevolg vast te stellen, maar dat zal ik wel niet meer gaan meemaken.

Dit stuk is niet bedoeld om ergens iets goed te praten of goed te vinden maar om ogen de openen.

Beleef je dag, maak een feestje… en kijk eens anders naar de wereld om je heen.