Het is van het grootste belang dat een nieuw mens, op zeer jonge leeftijd leert wat eten en drinken in houdt. Een baby wordt zo snel als die maar wil bij de Moeder aan de borst gelegd, er zijn ook sommige mensen die ervoor kiezen om gelijk, of zo snel als mogelijk een kind de fles te gaan geven.
Vanuit mijn doorgekregen inzichten, is het aan te bevelen, als er geen overkomelijke problemen zijn, te kiezen voor Moeder borstvoeding. De ouders dienen zo lang als maar menselijk mogelijk is, van tevoren zichzelf goed verzorgd te hebben er al rekening mee te houdend dat zij een zeer belangrijk stuk kunnen bepalen in de latere fundering en gesteldheid van het later geboren kind. De opbouw van wat mogelijk en onmogelijk zal blijken te zijn, later in het leven van de nieuwe mens begint niet 40 weken voor de geboorte, maar lang daarvoor. Het gaat hier ook om respect hebben voor de nieuwgeborenen.
Een kind dient zo snel als het mogelijk is een zeer grote diversiteit van voeding en drinken binnen te krijgen. Het eten en drinken van te rechtlijnig patroon is volgens de door mijn doorgekregen inzichten niet juist en kan later voor heel veel lichamelijke en zelfs geestelijke problemen gaan zorgen.
Natuurlijk is dit allemaal afhankelijk van leeftijd, groei en verstrijken van tijd van het kleine mensje.
Elk nieuwgeboren kind is een optelling van veel factoren en om het een goede kans in het leven te geven, zijn dit belangrijke factoren om serieus te nemen en te overdenken voor dat er aan kinderen krijgen gedacht gaat worden.
In mijn leven kreeg ik te leren van mijn ouders, dat een respect voor eten zeer belangrijk was. Zij vertelde mij vele verhalen over hoe zij de Hongerwinter van 1944 mee hadden gemaakt. Er was in Rotterdam, waar ze toen woonden een hongersnood, iets wat nu in Nederland haast niet meer is voor te stellen. Dagelijks zagen ze wel iemand dood langs de weg liggen en er was niks aan te doen. Iedereen probeerde zelf te overleven. Het is nooit helemaal duidelijk geworden hoeveel mensen er toen van de honger gestorven zijn, maar het waren het zeker verschillende tienduizenden volgens verschillende bronnen.
Mijn Vader werkte als hoofd inkoop vee en moest de aangeleverde dieren op kwaliteit beoordelen. De beste dieren moesten op transport naar Duitsland, voor de Nazi’s. Hij was in het begin van de oorlog gelijk geconsulteerd door het “verzet”, omdat hij die belangrijke functie had. Mijn Vader vertelde er nooit zo veel over, het was meer mijn Moeder die de verhalen vertelde om mij te leren wat er in de wereld te koop was. Volgens mijn Vader was zijn taak tot op een zekere dag niet zo moeilijk, omdat hij zei, “die Duitsers hebben er geen enkel verstand van”.
Hij zorgde dat de goede en vette dieren naar de ziekenhuizen gingen in Nederland en die hij veel minder vond, die gingen op het transport. Maar op een dag kwam er een klein mannetje vanuit Duitsland een SS-er die er veel meer verstand van leek te hebben. Mijn Vader riep zijn contactpersoon van het verzet op en vertelde hem dat.
Gelijk die avond moest hij komen en aan een paar andere verzetsmensen zijn relaas geven op de nieuwe situatie. De volgende morgen hoorde mijn Vader dat die nieuwe man, ongelukkigere wijze om het leven was gekomen, daar had hij nooit bij stil gestaan dat zijn woorden zo’n impact zouden kunnen hebben. Het heeft hem toen erg aangegrepen. Toen hij om opheldering vroeg en aangaf dat dit nooit zijn bedoeling geweest was, kreeg hij te horen, dat dit soort ingrepen nu eenmaal noodzakelijk waren om hem op zijn post te houden en de goede dieren in Nederland bij de juiste mensen te laten komen, zodat er meer zouden kunnen overleven. Hij moet het er maar mee doen, voelde hij aan, maar heeft het nooit echt helemaal goed gevonden, maar wist ook geen andere oplossingen. Dat is oorlog zeiden de mensen dan maar tegen elkaar en gingen verder met leven.
Mijn oudste twee broers zijn in die tijd geboren en mijn Moeder vertelde dan ook dat mijn oudste broer soms een behoorlijk humeur kon hebben, net na de oorlog. En dat hij op een gegeven moment met zijn handen in het eten sloeg. Mijn Moeder was een moeder die al haar kinderen allemaal op hun eigen manier opgevoed had, maar ook wel erg verwend. Zij vond dat je een kind moest verwennen, maar ook veel leren. Op die dag dat hij dus in het eten sloeg zou hij met de school ergens op een leuke dag gaan. Maar ze hield hem thuis, omdat hij zo met eten was omgegaan. Hij geloofde het niet, dat hij niet mee mocht en wachtte boven aan het raam en wist dat mijn Moeder, haast altijd wel bijdraaide.
Maar hij wist deze les even niet meer, “je gaat met respect met je eten om” en ze was dan ook niet te vermurwen. Hij huilde zich totaal uit, maar ze kwam niet terug op haar besluit. Dit was voor mij ook bijzonder om te horen als kind, omdat ik ook vond dat ze moeilijk hard kon zijn en meestal wel omdraaide. Maar niet als het over principiële dingen ging, dat was voor mij een belangrijke les. De verhalen die ze mij beiden verteld hadden over die oorlogstijd zijn mij altijd bij gebleven.
Er schiet mij nog een ander voorbeeld te binnen, wat ook veel duidelijk kan maken.
Respect voor eten is ook er over nadenken. Toen ik mijn restaurant in Enschede begon, had ik lang over de kaart nagedacht. Ik wil altijd iets anders, maar niet om anders te zijn. Maar wel om er eerst eens over na te denken en te doorbreken, die regels van, “zo hoort het en hebben wij altijd gedaan”. Het gaat te ver om hier de hele kaart neer te zetten, maar het was zeker revolutionair aan vele kanten. Een van de eerste zaken die ik veranderde op de kaart was, dat je alleen maar dat kreeg wat je ook bestelde en hoefde dat ook alleen maar te betalen. Nu hoor ik haast iedereen alweer denken, “maar dat is toch overal zo”. Nee totaal niet, volgens mij. We gaan mee proberen te denken. Ik ga een zaak binnen en bestel een kopje koffie. Het wordt geserveerd en ik zeg, “ik hoef echter geen melk, suiker of koekje”. Hoeveel denk je nu dat ik minder hoef af te rekenen. Niks, klopt dat had je wel goed. Nu zeggen er weer veel, “maar dat is gratis”. Weer een onwaarheid of vanuit mijn inzicht een leugen. Want er bestaat geen bedrijf waar je gratis, melk, suiker of koekjes kan bestellen. Dat zit bij de prijs in gerekend. Ik als zwarte koffiedrinker en zonder koekje betaal voor vele anderen het erbij. Dat vind ik nu net wat er misgaat in deze wereld. Toch is het overal zo, maar niet in de zaken die ik gehad heb. Nu lijkt dit niks, toch. Maar het is juist alles. Het aannemen van belachelijke zaken is normaal geworden. Ook alle gerechten moest je bij mij apart bestellen. Er waren enkele complete gerechten, maar haast niet. Je bestelde dan compositie die je zelf wilde. Nooit dus zo maar ergens een garnering bij, die ook ‘gratis’ zou zijn. Ook kon je het vlees in halve porties bestellen. Een halve biefstuk graag, met een paar stukjes gebakken aardappel. Een schoteltje ijsbergsla met drie schijfjes tomaat met kruiden. Kon dan een normale bestelling zijn. Alle warme en koude groenten waren in verschillende grote porties te bestellen. Alles was dus “tailor made”. Ook liet ik alle vlees in zo groot mogelijke stukken aankomen en leerde mijn leerling-koks om het uit te benen en niet alles kant en klaar in te kopen. Hierdoor is er veel meer contact met het vlees en groenten. Je moet voelen en snijden en drukken om te weten hoe je iets moet bakken voor het beste resultaat. Dat bestaat haast niet meer, of je moet bij hele dure zaken komen. Alle ingrediënten kocht ik zelf in. Toen ik net begon, nam ik een sterren chef-kok in dienst omdat ik twijfelde of ik die grote zaak wel aan kon. Ik had wel andere kleinere zaken gehad, maar nu wilde ik op zeker spelen. Na zeer korte tijd moest ik toch de koksklepel overnemen in de keuken, omdat deze totaal ook niet meer zo vrij kon denken en werken. Hij wilde alles in volgorde van zijn zien maken en instellen. Ik deed alles wat de klant wilde. Met grote letters stond er dan ook in de kaart, “als u echt wilt genieten, vertel dan aan de kok, wat u niet lust. Dan verrast hij u wel met iets echt bijzonders”.
Dat is vrijdenken en mensen, goederen en ingrediënten het respect geven wat het verdiend heeft. Als je een dier, groenten of fruit niet met respect ook behandeld, kan het nooit zo goed smaken als dat je het wel doet.
Eet nooit meer iets zonder er meer van te weten. Dat is heel belangrijk en neem nooit meer eten en drinken voor gewoon of normaal aan.
Ik moest ooit een nacht op een bank slapen op het treinstation en werd wakker gemaakt door een man. Hij bood mij de helft van zijn boterham aan. Hij was zwerver, of dakloos dat kon je duidelijk zien, maar hij had wel waardigheid en wilde delen met die daar ook geslapen had. Ik keek hem aan en hij zei, “het is een goede, dat kon ik ruiken”. Ik heb samen met hem gegeten en genoten. Hij had gelijk, deze halve boterham was als manna in mijn mond.
Toen zei de Heer tegen Mozes: “Ik zal voor jullie brood uit de hemel laten regenen”. (Exodus 16:4)
Toen ik klaar was heb ik hem meegenomen naar een koffietentje en daar verwend. Ik was gewoon te laat geweest voor de laatste trein. Te veel gedronken en geprobeerd gelukkig te worden. Hij was mij dankbaar. Ik hem nog veel meer.
Verrassingen zijn er altijd, zeker als je ervoor open staat. Dit soort gebeurtenissen heb ik veel en vaak meegemaakt. Ik deel ze graag met jullie hier. Het zijn geen geheimen, heb ik er ook nooit van gemaakt. Dit, mijn boek is een stukje van mijn leven.
Leer weer respect het hebben voor wat je eet en drinkt, want als je dat niet kunt hebben. Dan verdien je het ook niet. Er zijn altijd te veel hongerende mensen op onze Aarde. Hopelijk zullen wij dat ooit kunnen veranderen, want het is Godgeklaagd dat dit nog steeds zo is. Dagelijks eten veel mensen zonder te beseffen dat ze eten. Ook wat ze eten en nog veel meer zonder ervan te genieten. Dat vind ik een schande. Stop dan met eten en geef het aan een ander die er wel behoefte aan heeft en er wel van kan genieten.
Maak van je hart geen moordkuil en gooi het eruit, als je mensen tegen komt die er niet goed mee omgaan. Ook jouw eigen omgeving, laat die niet dingen doen waar jij het niet mee eens bent. Zeker niet op eten gebied. Dan heb je weer respect voor dat wij nog leven en eten en drinken kunnen. Dat moet weer gaan groeien onder de mensheid, anders komt er zeker een dag dat er niks meer is voor haast iedereen. Want deze wereld zal het op den duur niet toelaten dat wij die totaal verzieken met ons verkeerde gedrag.
Toon respect voor alles wat er op onze Aarde zich bevindt. Respect gaat ook over het volgende hoofdstuk. Daar vertel ik iets, wat voor de meeste mensen die ik gekend heb een geheim was. Iets wat ze nooit hebben geweten, of pas veel later hebben gehoord. Hopelijk is voor die het hier lezen en nog niet wisten een positieve openbaring, omdat het een positief liefdevol geheim was. Maar alleen te begrijpen als je het in die tijd en met de wijsheid van nu kunt combineren. Het was voor mij een les die ik altijd gekoesterd heb. Eerlijkheid is niet altijd goed in het leven, soms is oneerlijk zijn een tonen van respect en inzicht in waar het werkelijk om gaat in dit leven.