Mijn Moeder ging op een bepaald moment naar haar huisarts en legde hem de vraag voor. “Dokter, ik ben nu 3 jaar getrouwd en ben nog steeds niet in verwachting, mankeer ik iets”. “En vind u het raar dat ik zo graag een kind wil, ook in deze tijd met de oorlog?”.
Ze had gelukkig een wijze oude arts, die haar aankeek en als eerste tegen haar zei, “Meisje, als iedereen moet wachten met kinderen krijgen, tot er geen oorlog meer in de wereld is, dan zijn wij als ras zo uitgestorven”. Dat was voor haar fijn om te horen, maar nu de andere vraag nog. Hij onderzocht haar en vroeg haar, of ze wel seks had met haar man. Natuurlijk was haar antwoord, maar het doet wel altijd pijn. En dan druk je jouw benen zeker wat meer naar elkaar om minder pijn te ervaren. Ja, dat deed ze. Hij vertelde haar, dat ze na drie jaar huwelijk nog niet in verwachting was, omdat ze nog maagd was. Alles was in orde, maar het was wat dikker als normaal, maar er moest eigenlijk geen operatie aan te pas komen, maar een keer even door bijten.
Nu was ze gescheiden gaan wonen op dat moment in haar leven, omdat ze het maar niet fijn kon vinden en ook niet in verwachting geraakte, maar het werd haar nu wel duidelijker, waarom. Haar ex-man kon er eigenlijk ook niet echt wat aandoen.
Ze had mijn Vader leren kennen en was er nog niet mee naar bed geweest, maar wel al gesteld op geraakt. De volgende keer dat ze hem ontmoette, vertelde zij het van dat ze nog maagd was en hij zei, “geen enkel probleem hoor”. Het heeft toch behoorlijk wat kracht gekost en naderhand heeft mijn Vader, eerlijk toe gegeven, dat hij nog nooit had gehoord van “maagd zijn” maar dat toen niet tegen haar durfde zeggen.
Mijn Vader en Moeder hebben elkaar op een normale, bijzondere manier leren kennen.
Mijn Vader had in zijn slagerij in Rotterdam een knecht, zoals je dat toen nog mocht noemen. Mijn Moeder kwam daar als jonge vrouw een keer binnenlopen. Ze had zich verlopen omdat ze aan het dagdromen was.
Ineens stond ineens maar voor een slagerij en zonder er op dat moment bij stil te staan liep ze naar binnen en wachtte aan de balie.
Later snapte ze er niks van, dat ze daar terecht was gekomen, maar op dat moment gebeurde het gewoon. Mijn Vader zag haar binnen komen en liep naar achter in de slagerij en toen hij langs zijn knecht liep, zei hij tegen hem, “dat wordt mijn vrouw”.
De knecht zijn mond viel open, want mijn Vader stond niet bekent om zijn humor en pleegde niet zomaar wat te zeggen.
Mijn Moeder was 14 jaar jonger als mijn Vader en op dat moment nog niet eens gescheiden. Toch wist mijn Vader het voor 100% zeker, dat werd zijn vrouw. Mijn Moeder kocht enkele kleine dingen, want ze had niet zo veel geld op dat moment.
Toen ze thuis aankwam maakte ze het pakket open wat ze mee had gekregen in de slagerij en nu viel haar mond open. Er zat heel veel meer in, als dat ze besteld en ook betaald had. Wat raar, die zaak kende ze niet en de slager ook niet. Het bleef haar toch dagenlang bij en toen ze weer vlees nodig had, dacht ze, hij zal zich heus niet nog een keer vergissen. Dat kan gewoon niet.
Ze ging toch wel met iets van tegenzin de slagerij binnen, in een buurt waar ze normaal nooit kwam. Hij zou het toch niet weten, dat zij het was die te veel mee had gekregen, want hoe moest ze het dan terug betalen, ging er door haar hoofd. Ze keek om zich heen, maar geen slager te zien. Ze bestelde aan de knecht, die er wel was, precies wat ze de vorige keer besteld had en kreeg het weer netjes ingepakt mee naar huis. Zonder er nog meer bij stil te staan, maakte ze het open en zag tot haar verbazing, dat het weer zo veel was en extra. Nu kon het toch geen toeval zijn, maar waarom.
Mijn Vader had de knecht opdracht gegeven, als dat die jonge vrouw komt als ik er niet ben, dan moet je haar vanachter weer die dingen ophalen en haar zonder toelichting meegeven, wat ik je verteld heb. En dat had hij dan ook gedaan. Mijn Moeder was op de ene manier wel gevleid, maar aan de andere kant ook op haar hoede. Het heeft nog een tijdje geduurd voor dat de eerste afspraakjes kwamen, maar uiteindelijk werd het serieuzer.
Toen mijn Moeder later op controle ging bij haar huisarts en die constateerde dat ze in verwachting was, vroeg hij haar. “En van wie is het kind dan waarvan u in verwachting bent?” Mijn Moeder antwoorde naar geloof en liefde, “van mij dokter”. En daar lieten beide het dan ook bij.
Toen mijn Vader overleden was heb ik er nog een keer een gesprek met haar over gehad en toen moest ze wel toegeven, dat wat ik al heel mijn leven lang dacht. Dat mijn oudste broer, een halfbroer van mij was. Dus wel van haar, maar niet van mijn Vader. Zei vertelde mij in dat gesprek, dat hij ook sprekend leek op haar ex en dat hij ook net als hij altijd vrachtwagenchauffeur wilde zijn. Hij leek net als ik meer op onze Moeder en de twee ertussen leken veel meer op onze Vader, dus viel het niet veel mensen op.
Hoe kwam dit? Zij zat in die tijd erg in dubio of ze nu toch haar ex-partner een kans moest geven of voor haar nieuwe leven moest gaan en toen zij contact zocht met haar ex, ze echt niet wist of ze nu wel of niet vooruit moest gaan. Ze was wel geen maagd meer op dat moment, maar wist ook niet of haar liefde die ze echt had gevoeld helemaal weg was. Of dat ze nu met hem wel verder kon. Er was geen magie meer, de liefde was verdwenen met het vliesje. Zo kunnen zaken lopen in het leven. Alles hangt vaak af van een dun draadje in dit geval was het omdat het wat dikker was.
Toen kon ze er eerlijk voor uitkomen. Onze band was echt heel speciaal, dus vroeg ze ook aan mij wat ik ervan vond. Ik heb haar op het hart gedrukt, dat ze gelijk haar eerstgeborene op moest bellen en het hem moest uitleggen, want ze vertelde mij ook dat zijn echte Vader nog leefde. Dan kon hij gelijk contact met hem opnemen, want die wist niet eens dat hij een kind had in deze wereld. Ze hebben gelukkig elkaar nog een paar jaar mee mogen maken, voordat ze beide op te jonge leeftijd zijn overleden.
Ik wist het echt niet, vertelde ze mij in het begin, maar naarmate dat hij opgroeide kon ik het wel zien, maar heb tegen jouw Vader het nooit durven zeggen. Ook al denk ik dat hij er wel begrip voor gehad zou hebben na zoveel jaren, het is er gewoon nooit van gekomen. Ook wilde ik hem niet kwetsen en vond dat niets zeggen beter was. Of hij het ooit geweten heeft of vermoed, weet ik niet. We hebben het er nooit overgehad en ik heb ook nooit aan hem gemerkt dat hij anders naar mijn eerstgeborene keek als naar de later die zeker van hem waren. Jouw Vader was een wijs man en sprak niet veel over onbelangrijke dingen. En wij waren gelukkig en hadden elkaar, dat was het enige wat telde voor hem, dat vertelde hij mij vaak genoeg.
Zo was zijn liefde en respect voor alle leven.
Ik had naar hem in die tijd niet de moed om alles op te biechten en toe te geven dat ik mijn ex die ene kans nog had gegeven, omdat het zeker niet aan hem had gelegen, dat onze relatie niet werkte. Ik moest het zeker weten, vertelde ze met een snik in haar stem.
Dat snapte ik heel er goed.
Ik zei ook nog tegen haar, “ik had een geweldige Vader, maar hij was 14 jaar ouder als U en hij is nu al lang geleden overleden. Als U nu tegen mij zou zeggen, ik moet eerlijk zijn, je hebt nog een andere Vader die nog leeft zou ik ook heel blij zijn, dus hij zal het aan kunnen en zijn opvoed Vader, mijn Vader nooit vergeten of niet meer respecteren, dat weet ik zeker”. Die woorden deden haar goed en wij zouden nog heel veel diepe en openbarende gesprekken hebben tot dat zij ook overleed.
Haar geheim is mij altijd dierbaar geweest en ik heb het tot op heden met niemand gedeeld. De meeste betrokkenen zijn overleden en die later geboren zijn, kunnen er alleen maar trots op zijn en lering uit trekken.
Geheimen, heeft iedereen. Sommige moeten het ook blijven. Andere zijn nodig om ooit besproken te worden, om te leren.
Ook vroeg mijn Moeder mij, over iets anders nog raad. Ze was gewend geraakt om samen ieder avond voor het eten een borreltje te drinken. Mijn Vader jonge jenever en zij een glaasje Sherry of een likeurtje. Twee was eigenlijk het getal, maar heel soms werden het er meer. Ook voor het slapen gaan hadden ze diezelfde regelmaat ontwikkeld. Ze waren beide in de AOW, en hoefde voor niemand meer iets te laten of rekening mee te houden.
“Vind jij dat ik nu ook nog wel die borrel kan nemen, voor het slapen gaan, want die voor het eten, vind ik niet prettig nu jouw Vader er niet meer is”. “Dat is overdag en dan komen er misschien nog mensen op visite, dat vind ik niet prettig dan”. “Ik heb het nu een paar keer gedaan voor het slapen en dan is het net of ik nog met hem kan praten en dan beleven wij samen weer oude verhalen. Heerlijk is dat zo voor het slapen gaan, om samen met hem te zijn”.
Ik heb haar gezegd, dat mijn Vader erop zou staan, dat ze voor het slapen gaan, nog even contact met hem op zou nemen, als hij haar dat zou kunnen zeggen. Nu kon ik haar dat zeggen, vanuit zijn naam. Ze geloofde mij en heeft vanaf dat moment haast elke avond voor het slapen gegaan fijne dingen met mijn Vader nog beleefd.
Grote geheimen van kleine kinderen en de lessen eruit.
Siny vertelde mij een keer een heel groot geheim, wat zij nu wel met mij wilde delen, want ik was dit boek aan het schrijven.
Toen ze pas met haar Moeder verhuist, naar een voorstadje van Rotterdam. Woonden zij in een flatgebouw tegenover een winkelcentrumpje. Daar was ook een groenteboer. Een hele aardige en behulpzame man. Hij hielp mijn moeder als ik de deur fout had afgesloten. Als je namelijk de sleutel aan de buitenkant in het slot liet zitten, kon de deur vanuit de binnenkant niet meer open, het slot blokkeerde. Dat gebeurde mij weleens en dan riep mijn moeder de groenteboer en hij stuurde iemand, of kwam zelf om de deur te openen. De groenteboer speelde echter ook een totaal en grote rol in haar jonge leventje. In die tijd was er niet altijd geld om eten te kopen en als de nood dan heel erg hoog werd stal ze weleens een appeltje. Die nam ze dan stiekem mee om de hoek, achter een betonnen trap. Daar at ze die dan snel op, dan kon ze er weer even tegen. Ze wist heel zeker dat haar moeder dat niet goed zou vinden, dus dat was voor haar een heel groot geheim.
Vanuit mijn inzichten, wist hij het. Een echt goed mens, wat hij zeker was, liet haar begaan. De rol tussen het kind en de Moeder moet hem opgevallen zijn, maar soms is het beter om niks te zeggen. Dan accepteer je dat leugentjes voor bestwil bestaan. Siny had geluk met deze man.
Sommige van jullie zullen nu misschien denken, “waarom niet gewoon haar dan elke keer een gratis appeltje gegeven? “
Een geheim kan bezwaarlijk zijn, maar kan ook een hechte band scheppen. Een geheim hebben kan je het gevoel geven van zwakte, maar ook juist je sterk laten voelen in onmogelijke situaties.
Het stiekem wat eten, was ook een soort van protest tegen haar Moeder, waar zij van vond, dat als er wel eens te eten was, dat ze meer aan zichzelf dacht als aan haar. Dat deed haar ontzettend pijn en zo kon ze ook wat terug doen.
Als een ziel (sterk emotioneel en gevoelig) als die van Siny met het pad wat ze moest gaan, (geen Vader, een Moeder met soms losse handjes en veel honger), niet iets had kunnen vinden om onderhuids verzet te plegen, had ze het nooit gered in het latere leven wat nog allemaal zou gaan komen.
Deze groenteman, moet dit gevoeld hebben. Waarom weet ik dat haast zeker? Siny kennende zal ze het nooit ongezien meerder keren hebben kunnen doen. Daar is geen kijk op. Ze krijgt al een kleur als je een grapje maakt. Haar ogen en uiterlijk kunnen geen echt liegen aan, ook past het niet in haar cijfers. Ze is gewoon te goed, om oneerlijk te willen zijn. Het kan dus niet ander gegaan zijn als dat ik hier in mijn boek schrijf.
Leer daarvan en kijk naar jezelf en om je heen. Geheimen heeft iedereen, echt iedereen. Maar wat doe jij er mee. Gebruik je het als een goed en positief gegeven in een bepaald tijd van je leven, of voor de ander om die te helpen. Dan ben je een goed mens. Geheimen kunnen een zeer krachtige lijm zijn om scherven te lijmen, waarvan je dacht dat het niet meer mogelijk was. Geloof niet alles wat je hoort en leest, maar leer te voelen wat je er over moet voelen.