Waar begin je als je ergens een houvast zoekt in een schimmige wereld, waar eigenlijk heel veel niet te controleren is.
Ik ben Sterrenbeeld Ram en Ascendant Maagd, voor die daar al wel wat van weten. Dat zegt o.a. Voor Astrologen, dat ik een tamelijke eigenwijze doorzetter met pietleutige precieze tikjes ben. En ik was een kind wat zich alles onderzocht en daar lijn in wilde brengen.
Goede raad was niet duur, want ik kreeg natuurlijk hulp van boven, om mijn inzichten verder uit te werken, toen nog niet wetende dat dit boek uiteindelijk de opdracht in mijn leven zou blijken te zijn.
Ik kreeg door dat het veel te moeilijk gezien werd door de meeste mensen. De belangrijkste punten die ik eerst doorkreeg waren dat ik mij vast moest houden aan feiten en niet aan gissingen of mogelijkheden, want dat zou het alleen maar ondoorzichtiger maken, zoals de meeste zogenaamde zelf benoemde “goeroe’s ”, die er geweest zijn en altijd zullen blijven.
(Wist je dat de eretitel Bhagwan stamt uit het Sanskriet en is voorbehouden aan mensen die tot zogenoemde zelfrealisatie zijn gekomen. Toen hij overleed, liet hij 99 Rolls-Royce auto’s, dan kan je niet verlicht zijn en zeker geen zelfrealisatie gekomen zijn. Of het moet een ander woord zijn voor verrijken.)
Ik kreeg door dat wij als mens uit veel niet bestonden dan wat wij aangenomen hadden.
Wat was dan wel van belang om het systeem van deze wereld te leren begrijpen?
Ik kreeg door; “Ziel, (werd ook als een onderdeel letterlijk gezien worden als DNA), Levenspad en onze Ik of Jij” belangrijk waren.
Ik ga hieronder er wat uitgebreider op in.
Kort gaat het erom dat mensen leren begrijpen wat wel van belang is en zeker daardoor ook wat niet.
Ziel
Zeg maar even ook net als je DNA = Vast en heel langzaamaan veranderingen mogelijk, maar weer niet voor iedereen.
Wij zeggen ook wel eens, “het moet een ziel hebben”. Dat gebruik je als het niet zomaar iets is. Het moet meer zijn. Kunstenaars gebruiken het ook en muziekkanten kunnen niet zonder. Als je ergens van wilt genieten moet het erin zitten. Een machine heeft het niet, of moet ik zeggen nog niet, want de tijd gaat heel erg snel ook op dat gebied. Wie durft te zeggen dat iets wat mechanisch tot stand is gekomen geen ziel kan hebben beweegt zich op zeer glad terrein. Alles wat ons als mensen echt aanspreekt heeft een ziel. Het heeft een gevoel bedoelen wij dan ook. Het is iets wat niet altijd zo makkelijk is te omschrijven, maar het is er wel, of juist niet dat weet iedereen. Ook kan iets bezield zijn, dan heet het hartstocht in zich. Een schilderij kan gemaakt met de juiste bezieling.
Ergens heeft dus alles een ziel als het maar bijzonder is.
Wij als levend wezen, hebben een ziel die langer meegaat als dat dit leven hier op Aarde ons kan geven. Ons lichaam is een voertuig om die ziel te vervoeren. Het de kans te geven om hier te leren. Ziel en Lichaam zijn als het ware een symbiose aangegaan. De een kan hier op aarde niks uitrichten zonder de andere.
In onze ziel zitten de eigenschappen van alle levens die wij meegemaakt hebben als ziel zijnde. Alle zielen zijn niet gelijk, maar hebben wel overeenkomstige eigenschappen en ervaringen. Daarom komen mensen elkaar ook wel tegen en voelen dat ze als het ware bij elkaar horen als zielen. Een totaal andere levensopvatting en toch bij elkaar kunnen horen. Dan kom je een ziel tegen die uit jou buurt komt van die grote eenheid. Alle zielen bij elkaar zijn weer een totaal en onder deel van het geheel. Elk is apart en toch een onderdeel van dat totaal.
Levens Pad
Zeg maar even wat je allemaal mee gaat maken op de weg in dit leven = Veel vaste punten, maar ook rekbaar in tijd en mogelijkheden, afhankelijk van wat je er mee doet. Maar niet alles kan je vermijden of doen, omdat als het niet op je pad hoort het er ook niet zal zijn.
Ik of Jij
Zeg maar waar je naar toe kunt gaan en waar je nu bent en hoe dat anderen jouw zien. = Zeer afhankelijk van de eerste twee. Als jouw ouders beide wereldkampioen zijn en jij wordt opgevoed daarin, kan je ver komen, maar zal het nooit worden als het niet ook in de eerste twee voor komt. Wij zijn een product van alles wat wij meemaken. Daarom ook een stuk over mijn eigen leven, om later inzicht te hebben waarom ik nu ook ben, wie ik ben. Dat zou nooit kunnen door niet die dingen meegemaakt te hebben.
“Alles wat in jouw ziel zit, is fundering en jouw levenspad is de dingen die je mee moet gaan maken om ook echt jij te worden.”
Ik had Yolanda leren kennen en zij had in Amsterdam gewoond, was niet zomaar een toeval, want daar geloofde wij ook beide niet in. Zij had daar op een bovenkamer gewoond. Heel normaal in dat soort steden. Voor die het niet kennen leg ik het even uit. Van oudsher zijn het daar vaak soort hoge herenhuizen. Hoger als dat je in de meeste kleinere plaatsen ziet. Tegenwoordig heb je flats die heel erg hoog zijn, maar in mijn en haar jeugd had je die nog zelden. Dan bouwde ze elke keer er een laag bovenop. Dat hield wel in dat als je wat naar boven woonde op kamers, dat je een heel erg steile trap op moest. Als je dat niet gewend bent, kan is het voor velen ook nog wel eng. De treden zijn meestal ook veel te smal, omdat er gewoon niet meer ruimte was en het zo steil als maar mogelijk moest.
Het huis was van een oudere dame die de rest ook verhuurde. Ze had er ook een dochter wonen van ongeveer dezelfde leeftijd als Yolanda. Het klikte gelijk tussen haar en die familie. Ze werkte er in een hotel als meisje van alles. Hele lange dagen werken, nooit vrij en haast geen loon. Maar ze stond op eigen benen en wilde uit Almelo weg waar ze geboren was. Haar ouders hadden daar een soort van manfacturen groothandeltje. De oude dame deed aan van alles op spiritueel gebied. Ook organiseerde zij elke maand een seance avond. Daar mochten alleen uitgenodigden komen. Toen wij in elkaars leven kwamen, wilde ze mij ook gelijk mee nemen daar een keer naar toe. Yolanda was zeer geïnteresseerd in spiritualiteit en dat was ook onze bijzondere klik en Magic. Ik was altijd meer op mijzelf geweest en door de jaren mij verre gehouden van organisaties die het zo goed wisten. Ik wilde mijn eigen weg gaan en vond dat de rest van de mensen in de spirituele wereld dat ook maar moesten doen. Als ik het al wel eens geprobeerd had om met anderen te praten, dan botste dat te vaak. Ik zat niet te wachten op goed bedoelde adviezen of raad. Want die mensen snapte toch niet veel van mij. Ze kwamen altijd wel aan met, dat of dat moet jij nog leren en dan wist ik het gelijk zeker. Ze kende mij niet en zouden dat ook nooit gaan doen. Ik heb niet veel mensen in de spirituele wereld leren kennen waar ik goed mee op kon schieten. Natuurlijk zijn er een paar zeer goede mensen waar ik ook als mens veel respect voor heb, maar echt voor mij zijn ze zeldzaam gebleken. Niet dat ik vind dat ze hun best niet doen, maar toch kan ik mij haast nooit echt vinden in de aanpak of het resultaat wat opbrengt voor die het nodig hebben. Ik heb nu eenmaal een totaal andere mening op haast elk gebied. Ik weet het ik ben gewoon gek, maar je zit nu mijn boek te lezen, dus ergens als je hier al aangekomen bent moet het je triggeren en zet het je ook aan het denken. Ik vind nu eenmaal de meeste altijd om de brei heen draaien en daar kan ik niet tegen. Het is feiten waar ik het over wil hebben en niet anders. En ongevraagde adviezen heb ik helemaal een broertje dood aan.
Wij moesten samen in de buurt zijn van Amsterdam en zij vertelde mij dat ze er gewoond had in de auto naar Amsterdam. Het hele verhaal wist ik toen nog niet, maar ik zei gelijk tegen haar, “bel ze op, dan gaan wij er even langs”. Gezellige echte Amsterdamse mensen die open naar mij waren. Ik vond het haast raar. Maar ze gaven aan dat ze zo gek altijd met Yolanda waren geweest dat wij die avond mee mochten doen aan een seance avond. Ze waren er minder gaan geven omdat de oude dame er niet zo goed aan toe was, maar ze wilde deze avond het toch ineens weer doen. Dat had ze deze week ineens beslist, werd er ons gezegd. Het moest gewoon, zei de oude dame, terwijl ze mij te diep aankeek. De dochter die haar hielp bij die avonden, vertelde ons later dat haar Moeder niet wilde vertellen waarom ze nu het toch weer ineens ging doen, maar zeer nadrukkelijk was geweest. Zij had dus de mensen maar opgebeld die vaak graag wilde komen, maar niet iedereen kon altijd komen, zo veel ruimte was er niet bij hun en vele stonden vaak wel een jaar op een soort van wachtlijst. Nu mocht ik en Yolanda zo maar ineens, omdat wij er toevallig waren mee doen.
De avond begon en ik kan eerlijk zijn, dat ik niet goed wist wat te verwachten. Die kant van het spirituele was niet zo mijn ding vond ik altijd. Ik houd van feiten en gezever met geesten, ach ik had mijn eigen manier van werken. Liefst wilde ik alles met mijn systeem verklaren ook al lukte dan vaak niet. Maar dat nam ik dan maar op de koop toe, met het gevoel van daar moet ik nog aan werken. Natuurlijk geloofde ik in het paranormale en aan de andere kant weer niet. Ook mijn afspraken met God zoals ik ze noemde en boodschappen en visioenen. Ach die probeerde ik nooit belangrijker te maken als nodig in mijn leven. Het maakte mij niet gelukkiger en blijer, dus wat had ik eraan? Nu ik Yolanda had leren kennen, voelde ik wel dat ik in een andere tijd en flow was gekomen. Nu merkte voor het eerst in mijn leven dat ik er ook misschien toch ook wel wat aan had. Ik was 40 jaar en de tijd ervoor was niet de aangenaamste geweest, dat was een feit. Niet dat ik het ooit echt slecht had gehad, maar ik voelde mij wel genomen door het leven en maatschappij. Nu was het toch anders.
Iedereen werd voorgesteld door de dochter van de oude dame ook aan ons en mij. De andere konden Yolanda wel. Het leek wel of dat net die mensen uitgenodigd waren. Of die konden komen, dat die al een rol in haar leven hadden geweest. Ik werd ook bekeken of er een nieuw soort dier aangevoerd werd wat bezichtigt moest worden. Tenminste zo voelde ik mij. Ik die niet zo van benaderingen hield stond erbij alsof ik in mijn broek had gescheten, wat weet ik zeker. Ik ben iet bescheiden of wil altijd op de achtergrond staan. Maar nu voor Yolanda wilde ik mij toch wel bedeesd houden zodat de mensen geen rot gevoel eraan over zouden houden. Ook wilde ik niet naar Yolanda doen of ik alles beter wist. Want zo lang kende zij mij nog niet. Een tijdje later zou ze dat op haar eigen manier aan mij duidelijk maken. Dat moment ben ik ook nooit vergeten. Ze kwam van haar werk en ik had haar weer eens op veel gebieden gewaarschuwd voor te veel dingen. Want ik kon in die tijd, nog niet doceren. Dat heb ik van haar moeten leren, waarvoor ik dankbaar ben. Ze zei, “weet je, je hebt echt altijd gelijk, daar ben ik wel achter, maar het komt zo verrot je strot uit”. En daar had ze gelijk in. Die lessen heb ik allemaal voor een stukje geleerd van haar. Dat een mens niet alles in een keer aankan. Ik wilde tot die tijd altijd te veel en te snel. Mensen moeten er wel aan toe zijn en aan kunnen.
De oude dame deed een aantal dingen die ik hier niet zal verklappen, omdat het alleen voor ingewijde was en wel zal blijven. Maar ze maakte in samenwerking met haar dochter contact met de andere wereld. Ze vertelde van tevoren dat er een aantal soms voor haar wel wilde komen, maar het nooit zeker was. Ook was het nooit zeker of dat het boodschappen en of vragen beantwoorden zou zijn. Ik vond het leuk tot dat moment, maar ik was nog niet onder de indruk. Rekening houden met dat alles kan, was juiste waar ik niet zo van hield. Op een bepaald moment na de opening, kwam er een boodschap door.
“Jacobus wat fijn dat je hier toch bent op komen dagen”.
Nu wist ik zeker dat Yolanda nog niks over mij had kunnen vertellen, want wij kende elkaar net een week. Zelfs zij wist nog heel veel niet. Nu was ik dus bij de les en zat klaar voor, wat er nog zou kunnen komen.
“Jij hebt gevraagd om meer geduld te leren hebben en zou ook graag wat bescheidener zijn”. “Dit is echter totaal niet nodig, want jij bent wie en wat jij bent”.
Ik mag en kan hier niet alles vertellen, maar elke haar die ik op mijn rug en nek heb waren uitgerekt naar boven.
Mijn heilige vragen aan mijn God en anderen, waar ik het gevoel en aanwezigheid van gevoeld had, die hadden nu hier ook via een andere weg, de noodzaak gevonden om zich te laten horen.
De lessen die ik doorgekregen hadden, werden nu hier ook bevestigd. Op de terug weg naar Oldenzaal, waar wij toen woonde, wilde Yolanda van alles weten. Dat had ik haar toch wel verteld, maar nu werd het gelijk maar neergezet. Later leerde ik nog in mijn leven dat dit gebeuren nog meer voor Yolanda was geweest, omdat de verhalen die ik zou gaan vertellen voor haar haast niet geloofwaardig zouden zijn geweest. Ook de laatste tijd van haar leven, had ze er vertrouwen in dat het zo moest zijn en dat wij en onze band nooit verbroken zouden kunnen worden. Zij heef er rust in gevonden en daardoor kon ze ook die strijd aangaan die ze nog moest gaan.
Yolanda haar vader is gestorven aan kanker en kon de laatste maanden van zijn ziekbed niet meer praten. Zij was in die tijd reisleidster in Zwitserland. Toen ze het hoorde dat haar Vader ziek was, nam ze gelijk ontslag en bleef bij hem tot zijn dood. Zij was de enige die hem begreep ook zonder te praten. Zij was haar hele leven al spiritueel geweest en had ook er veel bij geleerd in Amsterdam.
Ook had ze toen ze jong was, in een kort visioen gezien dat zij zelf aan kanker zou overlijden. Dat had ze als een feit aangenomen, en wilde gewoon maar gaan kijken, hoe lang dat ze nog had. Haar leven was niet altijd makkelijk geweest en ze had ook niet die liefde gevonden die haar wel beloofd was.
De tijd met haar Vader was zwaar, maar aan de andere kant voelde zij ook dat er ooit meer duidelijkheid over zou komen. Waarom dat zij gelijk wist en voelde dat zij hem moest begeleiden.
“Er zou kracht komen, als zij het nodig zou hebben”, was de laatste zin geweest die ze doorgekregen had. Later zou ze mij het allemaal vertellen en zij wist het zeker. Die kracht, dat was ik met mijn energie en lessen. Zij was dankbaar en ik nog meer. Er moet ergens een systeem in zitten, was de inslag van dit hoofdstuk. Maar alles heeft zijn eigen systeem, we moeten het alleen wel zien te vinden. Er zijn geleerden die zeggen dat onze aarde en heelal ontstaan zijn door een oerknal. Er zijn op elk gebied wel geleerden die overal een mening over hebben. Vaak lezen wij dan jaren later dat het toch net anders in elkaar zat. Was het systeem wat zij zochten dan niet goed of moest het aangepast worden. Dit wat ik hier breng is mijn systeem en zoals ik het ervaren heb en doorgekregen. Maak daar jou eigen systeem van, dan is het perfect en verdien jij het om hier te zijn. In mijn ogen lopen er te veel mensen die dolen en keer op keer terug zullen moeten komen om maar een stapje voorruit te komen Het is net een dansles. Je gaat wat voorruit, maar soms ook achteruit. Ik heb nooit goed kunnen leren dansen, omdat ik niet dat ritme heb waar anderen van zeker weten dat het, het juiste ritme is. Toch als ik met vrouwen danste vonden ze dat ik fijn danste. Ik probeerde altijd dat te voelen wat de ander nodig had. Ik gaf een consult en daardoor ging ik mij goed voelen, omdat ik nu eenmaal zo ben. Niet om goed te kunnen dansen. Nee kon mij geen ruk schelen, ik hoefde niet zo nodig die zelfde richting op te gaan als de hele dansschool. Dat was voor anderen, ik wilde mijzelf zijn en niet alleen maar roepen. Maar doen, dat is een systeem. Mijn systeem. Nu moet je nog jouw stukje vinden.