Het licht is anders aan deze kant.
Soms als ik als kind langs het water liep of wegdroomde dan kwamen er beelden in mijn gedachten, dan voelde ik dat alles zijn plaats zou gaan krijgen, maar ik kon toen niet vermoeden dat ik er eerst voor over heb moeten gaan om het voor mij duidelijker te maken. Alles is hier totaal anders en zelfs de kleuren hebben een anderen invloed op wat er zich tussendoor begeeft. Transparantie is nog een woord wat er het dichtste bij komt, maar dekt niet de lading om het goed weer te geven. Als je een regenboog voorstelt met er onder een prisma waar een natuurlijke lichtbron opvalt die door de regenboog heen komt en deze dan als een sluier over alles heen zou trekken, dat is hoe ik het hier ervaar. Het is niet te fotograferen, omdat het opgebouwd is uit meerdere dimensies en lagen. Het is er allemaal, maar toch als je wilt kijken lijkt het of ik niet alle lagen tegelijk kan zien, ook al voel ik ze wel. Van anderen hoorde ik dat je hoe langer dat je hier bent het beter gaat voelen, zodat je het ook beter kan zien, ook al geloof ik ergens niet dat ik nog wel zo kan zien als ik gewent was toen ik nog op de Aarde rond liep met mijn toenmalige ogen.
De energie die ik had toen ik op Aarde rondliep heb ik besteed in grootste mate om de mensen in mijn omgeving het naar de zin te maken, waar ik dan ook nu nog steeds blij over kan zijn, dat het zo is gegaan. Toch zou ik meer hebben willen doen om ook mijzelf te ontplooien, maar omdat het pad wat ik moest gaan mij vaak beteugelde was het niet anders. Ik was wie ik moest zijn en meer kon ik dan ook er niet uit halen. Dat het wel mijn 100% was werd mij met het ouder worden toen wel duidelijk, maar toch viel het schemerlicht mij pas van de ogen toen ik het laatste stuk van mijn pad daar aan het bewandelen was.
Op de Aarde is het niet zo makkelijk om jezelf te leren kennen en ontwikkelen als stoffelijk mens. Het omgaan met alles wat leeft en hoe dat je om moet gaan, of eigenlijk moet ik zeggen, om zou moeten gaan met gevoelens en emoties. Ouders kunnen hun kinderen niet voldoende ruimte geven om zichzelf ten volle te ontwikkelen, omdat zij haast alle vergeten wat hun eigen lessen waren en hoe die te gebruiken voor de volgende generaties en stappen naar compleet zijn.
Alle overgegane zielen zijn hier en de boodschappen die er over komen aan jullie kant zijn te versnipperd door het verkeert interpreteren van de boodschappen. Het is alsof er een verschillende taal gesproken en geschreven wordt. Dit komt omdat er voor haast niemand voldoende overzicht is om beide werelden te overzien. Want als dat wel zo zou zijn, dan zou de rest van de mensheid het toch niet kunnen volgen of begrijpen. De taal die tussen geliefde bestaat lijkt er nog het beste op, maar die is voor omstanders ook doorgaans niet te begrijpen of te volgen. Deze taal lijkt totaal niet logisch en begrijpelijk.
Het licht van die hier zijn schijnt voor mij geregeld, zodat ik mij ook in hun omgeving warm kan voelen, want ik zoek geen oplossingen meer.
Ik geef hier en nu het met andere woorden door, als dat ik gedaan zou hebben als ik dit gedaan had toen ik nog rechtstreeks kon praten met die het wilde horen, maar mijn geest is nu zo heel veel anders geworden. Mijn kijk op deze wereld is zo ruimer en zonder grenzen geworden, waar ik geen weet van had is nu niet meer onmogelijk.
Als kindervoetjes met hun aangepaste stapjes vond ik mijn weg hier tussen die er al aan gewend waren. Er zijn hier verschillende soorten van tijd en ook de plaats waar ik mij kan bevinden is anders als dat ik gewend was, maar toch kan ik mij soms ineens in de omgeving voelen en bevinden van die mij dierbaar waren en zijn op de nog levende wereld.
Ook kan ik soms ineens opduiken op plaatsen waar ik zou willen zijn en het lijkt er op dat soort momenten dan ook haast op dat ik mijn eigen tijd en plaats kan bepalen, maar andere momenten zoek ik nog naar mijn weg. Ook voel ik de aanwezigheid vaak van die nog wel bij de levenden zijn, maar kan het niet zo voelen als dat ik zou willen.
Mijn leven hier is er een die zeer bijzonder is en de grootste voldoening geeft die je maar voor kunt stellen. Ik kan niet zeggen dat ik de wereld met levenden mis, omdat missen niet meer bestaat in het bestaan wat ik nu heb. Dat maakt gelukkig omdat het geen achterlaten of verlaten toelaat, maar een extra aanvulling op dat wat in de toekomst van mij en iedere levende of overgegane ziel als groei bestempeld kan worden.
Relaties zijn als je overgegaan bent totaal anders als dat ik ervaren heb toen ik nog niet overgegaan was. Het totaal aan zielen is wat de relatie is.
Er is hier geen verlangen naar enkelingen maar naar het samen zijn.
Het leven wat ik geleefd heb, als wel wat jij die dit leest nu leeft, was en of is het leven waardig en heeft mij en iedereen, zoals later zal blijken op een hoger plan gebracht. Hier aangekomen kan ik en iedereen verder met wat ik nog te leren is. Want leren blijf je gelukkig doen, waardoor wij ons nuttig kunnen voelen naar die nog gaan komen, zodat zij ook weer hun de ruimte kunnen leren te benutten.
Als levend wezen zouden jullie moeten begrijpen dat je al een hemel op Aarde kan hebben als je maar wilt leven naar wat je hebt.
De natuur en alles om je heen, is geen decor om in of voor te leven, maar is een waardig onderdeel van wat wij zelf ook zijn. Een geheel aan mogelijkheden. De dieren zijn niet minder als wij, maar hebben vaak wel een dienende opdracht op Aarde als ook de planten.
Wat ik ook in deze boodschap nog mee wil geven is, dat elke ziel die op Aarde aankomt in principe een goede inborst heeft. Die verknipt lijken hebben ook hun functie, als is het maar om anderen te leren hoe het niet moet en een opschoning te houden onder die het wel waard zijn. Dit klinkt misschien zwaar, maar zonder de juiste arbeid en lessen kom je niet daar waar wij behoren te zijn. Reiniging van onszelf en onze omgeving is daarvoor nodig en zonder tegenslagen en soms verschrikkelijke zaken, krijgen de meeste het niet voor elkaar om ooit uit de eeuwige spiraal van ontkenning te komen. Zonder echt zwart kan er ook geen echt wit zijn, maar blijft het grauw en grijs. Zonder echt kleuren is het leven niet dat wat het kan zijn. Het gaat er niet om of je kleuren kan zien, maar wel of je ze kan voelen. Denk daaraan zolang je op de Aarde lichamelijk aanwezig bent, want hoe dichter je als individu bij de werkelijke waarheid komt hoe makkelijker heb je het met de overgang naar het compleet worden en zijn.
De meeste mensen bedoelen het goed als ze zich op de Aarde bevinden, maar komen maar kleine stapjes voorruit omdat die hun voor zijn gegaan weer met dit zelfde probleem geconfronteerd worden van voelen en zien. Denk alles weg en je zou alles kunnen zien wat er echt is, maar verlang niet naar die tijd, maar maak van het geen je hebt de hemel op aarde en je maakt grote stappen.
Vrijwel iedere geest die hier is, ervaart hetzelfde, dus moet ook ik het er mee doen, dat die tijd op Aarde de tijd was die ik had om aan die zaken te werken, die in mijn geest en gebied mogelijk waren om aan te werken.
Nu is voor jouw die dit leest, nog tijd genoeg en meer als voldoende om er nog veel meer uit te halen en nog meer te gaan genieten van het leven op Aarde.
Graag zouden wij die hier zijn, die nog lijfelijk op de Aarde aanwezig zijn, heel veel meer vertellen en hun pad effenen, maar dan zou het niet gaan zoals het moet gaan. Jij en alle anderen moeten zelf de volgende stappen nemen en doorlopen, om niet een kopie te zijn van wat wij denken dat goed is, maar de eigen ziel moet de kans hebben om zelf te leren en er alles uit te halen.
Geeft deze boodschap dan alle antwoorden?
Nee zeker niet, maar hopelijk verhoogt het jou inzicht in jouw mogelijkheden, die er zeker wel zijn en meer als dat je denkt.
Ooit zien wij elkaar, dat kan ik je nu wel beloven….
Leef en doe dat helemaal.