46. Slotpleidooi

Ik ben ervan overtuigd, (anders had ik dit boek niet geschreven) dat door dit boek te lezen en er mee te werken iedereen gelukkiger kan worden als dat deze tot nu toe was. Natuurlijk zal je ook ietsje ongelukkiger worden, omdat je nu de waarheid leert over jezelf. Je kan nu nooit meer je kop in het zand steken. Natuurlijk kan je dat wel, doe niet zo gek, ik ben geen tovenaar. Je mag en kan gewoon doorgaan met je normale doorsnee leven. Maar als dit boek je een beetje meer licht heeft gegeven in jouw bestaan, dan zal je dat niet doen.

Mensen zijn een onderdeel van de hele grote puzzel. Allemaal spelen wij een stukje mee in het hele grote orkest van het leven. Elk orkest heeft een dirigent. Ook is er een schrijver van de muziek. Vaak zijn dit dezelfde, maar niet altijd. Of je nu in een God geloofd of niet, maakt niet uit.

Ook jij speelt mee, of je wilt of niet en als je erg jou best doet, kan ook jij een dirigent zijn, als ik het maar van jouw eigen leven. Wij allen zijn God of hoe het maar zou willen noemen. Wij kunnen allen, een stuk in ieder geval van ons eigen muziekstuk schrijven.

Als je geen muziek kunt spelen, zoals ook ik niet kan en ook niet kan dansen. Dan kan je nog aan sporten denken. Jij kunt alleen gaan sporten, maar dan doe je toch een sport die anderen ook beoefenen en hoor je toch ergens bij. Als je een teamsport doet, heb je meerder mensen dicht bij je staan. Bij beide heb je mensen die jou kunnen begeleiden, of je doet het zelf. Een team is meer waard als de onafhankelijke spelers. De coach is de dirigent en uiteindelijk belangrijker voor het geheel als de individuele mens. Ik weet veel mensen denken andersom, maar het is echt net zo. Het geheel is het sterkste, ook als je nergens bij hoort, zoals ik. Dan hoor je toch bij het geheel. Die kleine stukjes die nergens bij lijken te horen, die passen uiteindelijk tussen de grote stukken.

Ik heb dit boek met alle goede bedoelingen geschreven. Toch snap ik dat er mensen kunnen zijn, die er aanstoot aangeven. Want ik gooi elk heilighuisje aan de grond. Niet om het te vernielen, maar om erover na te leren denken. Neem je eigen leven in de hand. Als je hier bent gekomen, zal je nooit meer dezelfde zijn. Ik houd van je…..

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *