In het grootse deel van mijn leven, liep ik haast wel dagelijks mensen tegen het lijf, die zich anders voor deden, of zelf niet wisten wie ze in werkelijkheid waren. Een aangepraat leven, noemde ik dat dan voor mijzelf. Een product of samenstelling van ouders, straat en plaats waarin geboren. De leraren, de vrienden, ach eigenlijk alles wat maar invloed kon hebben op een mens. Dat dachten de meeste dat ze dat waren. Nog veel vreemder vond ik, dat hun vrienden, familie enz. het vaak ook niet in de gaten hadden dat dat zo was.
DNA was nog niet ontdekt, toch wist ik dat het er moest zijn, want mensen zijn totaal niet gelijk. Ook beweerde ik in die tijd al, dat man en vrouw totaal andere dieren waren en niet gelijk behandeld konden worden. Nu bedoelde ik niet dat de één beter of hoger als de andere was, want dat zou nu als discriminerend gezien kunnen worden, maar ik zag het zoals mijn Vader en Moeder waren. Totaal anders, de één niet beter als de andere, maar toch ook was de één veel beter in het één en de ander in andere dingen. Dat was goed, dat had ik in mijn opvoeding ondervonden.
Als mijn ouders naar een restaurant gingen, wat ik mij in mijn leven heb kunnen onthouden, dan had mijn Moeder de portemonnee bij zich en in die tijd kwam de ober altijd naar de heer, om de rekening te geven. Dan was het antwoord van mijn Vader altijd, “mijn vrouw is beter met geld, dus die rekent af”. Mijn Vader was zoals ik het zag, het uithangbord en de handelaar. Mijn Moeder de boekhouder en het genie met de juiste ideeën. Een rijkelijke combinatie die ze beide waardeerden. Zo hadden zij alle taken in het leven verdeelt onder hun twee, niet naar wie man of vrouw was, maar wie wat het beste kon, of het in bepaalde gevallen minder niet wilde als de ander. Mijn Vader schilde altijd de aardappelen, maakte de boontjes schoon en mijn Moeder kookte. Mijn Vader wist alles voor elkaar te krijgen en kon in hele grote zalen op de bühne toespraken houden, want mijn Moeder haatte het om de voorgrond te komen. Als wij een verjaardag hadden, dan deden wij spellen, want mijn Moeder was daar een kei in en kon heel goed mensen amuseren. Eén van die spellen was, die wij deden, dat je allemaal een opschrijfboekje kreeg en een pen. Mijn Vader deed niet mee als enige. Die ging dan zitten met het telefoonboek op schoot en zei. “We gaan nu plaatsnamen opschrijven, beginnend met de letter…”. Hij hield de tijd bij. En als hij stop zei, dan deed je dat ook en mocht je opnoemen hoeveel jij er had. Die het meeste had mocht dan beginnen met opnoemen en de andere die dezelfde plaats ook opgeschreven hadden moesten die dan doorstrepen. Die erover bleven schreef mijn Vader op, die punten kreeg je dan. Zo waren in hun leven alle taken heel duidelijk voor ons als kinderen en ook voor hun, want ik heb ze echt gelukkig gezien voor zolang als dat ze geleefd hebben. Een heerlijk voorbeeld, zo’n familie. Jammer dat ik het nooit zou bereiken of krijgen, maar ja dat is mijn pad en leven.
Ik had het erover dat de meeste mensen niet in de gaten hadden dat ze eigenlijk zichzelf en anderen altijd op de één of andere manier maar probeerde in te schatten op die manier die ze hadden geleerd van hun ouders en door hun omgeving. Het was voor mij onbegrijpelijk en maakte dat ik het ontzettend moeilijk vond om mensen als vrienden te zien. Want ik was ervan overtuigd dat ik hun beter kende als dat ze zichzelf kenden en als ik dus daarover iets kwijt wilde, of hun een beter pad wilde laten zien, dan was ik eh, van alles, maar in ieder geval niet meer hun vriend. Weet je ik ben dat ook nog wel gaan begrijpen, wie zit erop te wachten op iemand die vaker gelijk heeft als jij, toch. Ook zit je er als normaal mens niet op te wachten dat je op dingen gewezen wordt, waar je eigenlijk die andere gelijk in moet geven, maar dan wordt je wel heel erg geconfronteerd met jezelf. Dan staat je leven en jouw mening en eigenlijk alles op losse schroeven.
Daarom zal ik ook nooit in mijn leven anderen raad geven, zonder toestemming te vragen. Maar nog vaker en liever, wacht ik maar af tot ze mij om die raad vragen. Mensen vroegen mij steeds vaker om iets en ik had het gevoel dat ik alleen maar investeerde in anderen en dan bedoel ik het niet financieel, maar meer in energie. Ik stak alles wat ik had en kon in anderen, zonder remming en zonder stop.
Daarom ben ik consulten/readings gaan geven, want als je er geld voor vraagt dan kan de ander jouw inhuren en is het toch minder dat jij erboven staat (wat niet mijn bedoeling is, maar wel zo kan lijken…) maar ingehuurd bent en hun de klant op de één of andere manier het zelf kan bepalen. Dat is ook goed, ik vind dat die vraagt wijs is en dat je alles aan moet horen, niks moet opvolgen, maar dat er uithaalt wat je kan gebruiken. Dan is het goed. En ik kon makkelijker nee zeggen, als ik dacht het is water naar de zeer dragen, het helpt toch niet wat ik ook probeer, want velen willen wel weten waar de toverstaf ligt, maar niet hoe ze zelf hun leven beter in moet delen.
Waaruit en hoe kom je er dan achter dat je anders bent.
Een zeer lullig en klein voorbeeld is bijv. dat ik nog maar net kon praten en er mensen op visite kwamen bij mijn ouders. Wat ik al eerder schreef, zei hadden vanaf mijn geboorte een klein bedrijfje waarin ze o.a. kroketten e.d. maakten en aan andere bedrijven leverden. Ook was mijn Vader altijd wel op de een of andere manier bezig in de politiek. De mensen die op visite kwamen waren dan ook meestal zakelijk en van goede komaf, zoals ze dat toen noemde. De situatie was zo…
Een man en vrouw kwamen binnen in de gang en mijn Moeder hielp hun uit hun jassen. Toen ze in de kamer waren, zei de vrouw tegen mijn Moeder, “Wat heeft u een beeldige en kleurige jurk aan”. Voor mijn Moeder kon reageren, kwam ik ertussen en zei, “Maar U zei net in de gang nog dat u de kleur zo lelijk vond”. Ze wist zich geen raad en mijn Moeder zei er overheen, “O, mijn kind zal dat best verkeerd gehoord hebben, het is ook zo rumoerig in de gang door de werkzaamheden die er in de fabriek gebeuren”. En ik werd op een zachte maar wel dringende manier verzocht om op mijn eigen kamer verder te gaan met leren enz.…. Toen deze mensen weg waren, riep mijn Moeder mij bij zich en wees mij erop, dat ik wel bij gesprekken bij mocht zijn, maar alleen als ik mijn mond kon houden in het vervolg, omdat anders mensen de dingen die ik zou vertellen ook niet als prettig zouden kunnen ervaren omdat ik nog maar een kind was.
Dat was duidelijk een mijlpaal in mijn nog jonge leven en ik voelde dat mijn Moeder het er moeilijk mee had om mij dit op te leggen. Maar ik begreep er niks van waarom….
Want ik hoorde het echt, voor mij echt.
“Waarom”, is een zeer grote rol in mijn leven gaan spelen, omdat ik in de rest van mijn leven haast dagelijks wel in situaties zou gaan komen, waarin mensen niet totaal eerlijk zijn.
Niet omdat ze oneerlijk wilde zijn, maar meer omdat ze niet anders konden of aankonden. Eerlijk zijn is namelijk een rekbaar begrip en het ligt er dan ook nog aan van welke kant je het bekijkt. Dit gegeven heeft mij als kind voor problemen gezet en ik denk dat ik niet de enige daarin zal zijn geweest. Kinderen kennen een veel grotere eerlijkheid als de meeste ouderen, omdat ze nog niet weten wat rekening houden is met anderen en dan ook rechtstreeks hun gevoel en mening uitstrooien over deze wereld.
Ik heb echter het nooit echt goed geleerd om geen kind meer te zijn en al heel lang wil ik dan ook niet meer leren, ik ben wie ik ben en dat is wat ik ook wil zijn.
Mensen zijn rare dieren, want alleen wij vervuilen ons eigen nest. Wij verzieken al zolang we op Aarde rondlopen zo veel mogelijk in onze omgeving. Wij bouwen huizen en gooien er hele bossen voor plat. Niet dat we zoeken naar een stuk wat leeg is. Nee, het moet daar op een hoop en allemaal zo dicht als mogelijk bij elkaar. Als kind snapte ik er totaal niks van (nu nog niet, hoor). Dat de mens allemaal op een te klein stukje grond met zoveel als mogelijk wil zitten, werken en ontspannen. Of je nu naar een zwemgelegenheid gaat, of naar een natuurpark. Iedereen wil haast allemaal op dezelfde plek liggen, zitten of lopen. Niks snap ik daarvan. Zwemmen in een stukje rivier waar niemand meer kwam, dat vond ik genieten. Ook toen ik op skivakantie wilde gaan, zocht ik net zo lang tot ik een plaats en land vond waar nog haast geen varken wilde zijn om op de sneeuw te staan. Ik ging naar een gehucht in Bulgarije. De grenzen waren net opengegaan en het land was nog niet bezet door toeristen. Er was niet een rij waar je moest wachten. Er waren andere mensen, maar allemaal niet van die mensen die tientallen jaren naar dezelfde camping gingen. Nee het waren mensen met op de één of andere manier dezelfde soort tik als ik.
Dieren hadden het grootste deel van onze Aarde in hun bezit en wij hebben er meer als voldoende uitgeroeid om onze huizen en wegen voor in de plaats te zetten.
Een schande is het dat dit gebeurd is vinden gelukkig nog wel een aantal mensen, maar niet de meerderheid. De grote massa weet niet eens meer dat het zo was. Ik ken steeds meer mensen die niet weten hoe dat een krop sla groeit, of welke andere soort groenten of fruit. Die vlees eten weten niet hoe dat het dier eraan toe was of goed dat het leven was in die korte tijd dat het had om gerijpt te worden, voordat het geslacht werd.
Ben ik dan tegen slachten, of ontginning van onze Aarde?
Nee, ik vind dat wij de Aarde om moeten bouwen tot een Hemel, want dat behoort het te worden. Alles met liefde beheren en de beste oplossingen zoeken voor alles wat leeft. Geen enkele uitzondering maken, voor wat dan ook. Dieren eten, kan voor mij, mits wij echt gaan zorgen dat deze voldoende leefruimte en leef comfort hebben om die tijd dat ze leven op hun manier te genieten. Ik vind het fokken van kalfsvlees een belachelijke zaak. Verbieden. Het is ooit ontstaan doordat er kalveren voortijdig stierven. Dat is acceptabel, maar niet er speciaal voor fokken en dan nog in hele kleine hokjes zetten. Echt een schande vind ik het dat je in een wereld, maatschappij kunt leven die zichzelf serieus probeert te nemen, die dat soort zaken toe laat. Ik vind dat mensen die er echt verstand van hebben moeten gaan kijken wat een goede leeftijd is om een dier te slachten, zodat het dier het haast maximale uit zijn leven heeft kunnen halen.
Een voorbeeld: Wist je dat bio eieren, gelegd worden meestal door kippen die minder vrijheid hebben als vrije uitloop kippen. Wij kopen dus liever die eieren van kippen die het in ieder geval beter hebben gehad met hun vrijheid. Als het samen kan gaan, is het nog beter en zou verplicht gesteld moeten worden.
Als we deze mensheid de vrijheid blijven geven om dit allemaal zelf te laten beslissen komt het nooit goed. De mensheid is per definitie haast allemaal te dom om alles wat hier in dit boek aan de orde komt te begrijpen. Jij gelukkig niet ga ik van uit, anders was je hier niet aangekomen. Er is hoop, omdat jij er ook nog bent.
Laten we in gaan zien wie we zijn. Laten we in gaan zien, wat wij met onze Aarde aan het doen zijn. Laten wij in gaan zien, hoe dat het wel kan en echt gezond en gelukkig weer op deze Aarde kunnen worden.
DNA is gevonden en dat leerde die mensen die het nog niet wisten dat wij allen anders zijn, maar toch ook weer een onderdeel van het geheel. De puzzel is groot en wij zijn de stukjes die het belangrijkste kunnen zijn om de “Hemel op Aarde”, kunnen creëren. Laten wij die verantwoordelijk op ons nemen, omdat wij het verschil zijn en kunnen maken. Het is mogelijk, dat weet ik zeker. Dat heb ik ook in verschillende boodschappen en visioenen doorgekregen en daar geloof ik meer in als de media die probeert waarheden te laten zien, die goed uitkomt voor die de macht hebben. Geld regeert de wereld en dat is een verkeerde manier. Geld mag nooit de drijfveer zijn om de Aarde en alles wat erop leeft te onderhouden. Eraan verdienen is niet fout, want die bestaat niet. Maar het is wel onwenselijk dat er meer stuk gemaakt en dood gemaakt wordt als dat echt nodig is.
Er wordt wereldwijd meer groenten en fruit doorgedraaid en vernietigd als dat er nodig zou zijn om de honger uit te roeien op de hele wereld.
Dat is een schande, die wij dragen als mens. Jezus om er maar één op te noemen die het goed bedoelde, kon de ommekeer niet teweegbrengen. Dan zal het door mijn boek ook wel niet kunnen toch. Ik zeg van wel, want als jij erin geloofd en ik, dan zijn wij sterk en door beter bewust alles te zien en voelen, winnen wij altijd.