Het is nu 14:05 en ik heb de hele ochtend getwijfeld of ik nu wel of niet wat moest schrijven over deze dag…. Elk jaar doe ik het en toch twijfelde ik dit jaar of ik er wel wat over moet schrijven, want deze dag leek wel van alles aan de ene kant bijzonder en goed te gaan, maar op de zaak aangekomen liep daar alles in de mist en was het ontzettend veel stress, met pakketjes wat niet klopte enz…
Vanmorgen met de hondjes uit gelopen en Siny heeft geprobeerd om een wat langer stuk met Basje te gaan lopen, maar die haalde mij en Yoshi op een bepaald moment al weer in omdat onze Basje vandaag niet .. .eh.. niet bij elkaar wilde zijn. Toen ik met Yoshi alleen een stukje op weg was zag ik samen met haar… Ja zij kijkt altijd ook naar alle vogeltjes heel aandachtig maar gaat er nooit echt heen, ergens zou ze het wel willen dat ik merken, maar dan doet ze heel vertraagd stappen en kijken en snuffelen, maar ze wil de vogeltjes zeker niet storen of laten schrikken… Nee ze zou ze liever willen knuffelen… Ja is ze echt hoor… Maar wij zagen dus twee koolmeesjes in een opgehangen nestje in en uit gaan…. Er in … en even naar buiten kijken, waar wij waren en weer weg vliegen om even later terug te komen… Ze waren zeker al bezig met hun bedje klaar te maken voor de eitjes die ze wilde gaan verzorgen daar… Nu en toen kwam Basje als een stoomtrein er aangerend, want Siny had hem maar even los gemaakt dat hij sneller naar mij toe kon komen en dat deed deze dan ook….
lekker toen met ons viertjes een rondje gedaan en ik ging naar de Douche en Siny was nog even in de keuken bezig…. En ze kwam naar mij toe met een stralend gezicht… Er kwam net een koolmeesje door de honden ingang de keuken binnen en die keek even rond en ging toen gewoon weer door die zelfde honden doorgang naar onze tuin naar buiten… Ik vertelde mijn verhaal en toen was ze helemaal om en wist het zeker…. Elk seintje is er eentje toch….
Daarom toch maar even een paar zinnen over deze dag die nu alweer heel wat jaren geleden voor mij erg zwaar was. Want afscheid is altijd moeilijk, maar als iemand echt te jong is en nog zo heel veel te doen had eigenlijk die overgaat is dat nooit echt makkelijk, ook al moet je er een feestje van maken… Gewoon omdat je dat nog kunt en de ander er mee eert….
Nu dat doen wij samen hier zeker en Siny heeft dan ook gelijk een kaarsje opgestoken uit respect en eerbied voor wat ze voor ons beide betekend heeft toen en nu nog steeds.
Bedankt voor het lezen en ik hoop dat als jij mensen eert en het even moeilijk hebt je het gewoon moet laten weten, want dan steken wij ook voor jouw en die je eert een kaarsje op.
