Als kind had ik altijd al een stukje ingekeerdheid, omdat ik gewoon of moet ik juist schrijven niet gewoon mij in de meeste situaties niet thuis voelde. Ik had het gevoel dat ik nooit echt contact had met mensen zoals ik het voelde. Anderen vonden mij wel een “vriend”, maar ik ervoer dat totaal anders en zag en ervaarde het als een zeer tijdelijk iets in het leven. Ik weet nog goed dat ik van de lagere school naar huis toe fietste en met betraande ogen thuis aan kwam en mijn Moeder natuurlijk vroeg wat er gebeurt was en ik haar antwoorde met… Al die mensen zal ik nooit meer terug zien in mijn leven… Ik kon aan haar ogen zien dat zij daar niks mee kon en ze antwoorde, dat dat helemaal niet zo hoefde te zijn omdat je die dingen nu eenmaal niet wist…. Nu ik wist heel veel dingen al veel te jong en dat maakt het leven echt niet makkelijker, geloof mij nu maar.
Was ik dan of had ik dan aanleg voor depressiviteit, zou je kunnen vragen, als er ooit iemand dit leest en of in geïnteresseerd zou zijn….
Als ik heel eerlijk ben is het zowel Ja als Nee. Als je erg jong er achter komt dat alles in het leven maar even duurt en dat het leven op zich ook maar van korte duur is voor iedereen en voor sommige nog heel veel korter en dat er allemaal regels in de wereld gekomen zijn die niet kloppen, maar gemaakt zijn om de mensheid zoet te houden en niet te bewust te maken van wat het echte leven in houd, dan kan je toch eigenlijk niet zowel terneergeslagen er over zijn en aan de andere kant iedere dag er een feestje van willen maken.
Elke dag, uur en seconden sterven er mensen en kinderen van de honger, maar ook door ziekten en oorlogen. Als dat de mensheid niet tot inkeer kan laten komen, wat moet er dan echt gebeuren om dat wat wij hebben wel eerlijk te verdelen en ook dat wij met wat wij hebben zoals onze Aarde beter mee omgaan. Zolang er mensen zijn die boten, huizen enz. van tonnen en of zelfs miljoenen kunnen hebben en wij als mensheid zorgen niet dat dat niet meer kan, maar dat wij allen op Aarde een menswaardig en voor de dieren een dierwaardig bestaan krijgen kan je wachten op wat in de Bijbel beschreven staat als… “Armageddon“.
Wat de meeste niet begrijpen is dat wij allen verantwoordelijk zijn en dus niet alleen die rijkeren der Aarde.
Op jonge leeftijd ging ik door omstandigheden (lees mijn levensverhaal boek er maar op na… staat ook op deze site….) met consulten beginnen omdat mensen mij om hulp vroegen. Haast iedereen die een consult nam, zat ergens mee en of iets in hun leven wilde niet lukken… Ik kon hun dan altijd vertellen waarom dat kwam en wat er eventueel aan te doen was en heel erg soms pakte mensen er dan ook wat van op en mee… Maar voor mij was het altijd een teleurstelling omdat ze niet alles op pakte en dus ook niet volgens mij hun 100% benutte die er wel was. De meeste mensen die ik heb leren kennen in mijn leven tot nu toe moet ik er dan maar bij schrijven… Die wilde allemaal die dingen bereiken die niet in hun richting of mogelijkheden lag of ligt…. Net hoe je het wilt lezen. Daardoor komen te veel mensen in verkeerde beroepen en hebben ook de minder goede relatie als dat die goed voor hun geweest zou zijn. Over kinderen dan nog maar te zwijgen, want als de voorstaande gegevens niet kloppen, kan het ook haast niet dat de er uit voortkomende kinderen die aandacht en richting krijgen die hun weer nodig hadden en is de cirkel rond.
Naar mate ik ouder werd voelde ik dat de “hoop” en “wanhoop” bij mijn eigen pad en richting hoorde en heb ik er goed mee leren leven. Als ik aan de ene kant een meevaller heb, kan ik er op rekenen dat er weer iets anders tegen gaat zitten en andersom ook. Dat hebben echt heel veel mensen, maar zolang je je er niet echt bewust van bent kun je daar ook niet je voordeel mee doen en ik heel erg vaak in mijn leven wel.
Heb ik dan nog echte “hoop” dat het goed komt met deze mensheid…. eh… Nu ja natuurlijk, maar of wij die hier en nu leven dat meegaan maken denk ik echt van niet, want het gaat volgens mijn inzichten die tijd dat ik nu op onze Aarde leef alleen maar achteruit. Natuurlijk zijn er ras optimisten die van alles op kunnen noemen wat er allemaal beter is … Als vroeger… Voor zover dat het woord vroeger eigenlijk wel waarheden kan bevatten, want gisteren behoort ook al bij vroeger en als je daar niks of te weinig van geleerd hebt zal je alleen maar vaker je hoofd stoten toch… Of zijn wij geen ezeltjes en de dieren veel intelligenter als wij…. Nu ik zie de mens niet als intelligent kan ik heel eerlijk in zijn, of lees nog dit stuk een keer terug en denk er eens over na, want wie bevuilt er het meeste zijn eigen nest…. Nu de mens. De mens maakt oorlog over land en rijkdommen en grondstoffen, die we gewoon zouden moeten delen. De mens dood anderen om iets te krijgen wat ze nog niet hadden of meer van wilde hebben. En zo kan ik nog heel veel meer opschrijven, wat dieren niet doen. Die jagen om dat ze moeten eten en overleven, want die kunnen niet zelf groenten verbouwen of wat dan ook verzorgen en wij wel…. Toch draaien wij liever op een veiling eten door wat vernietigd word als het aan mensen en landen te schenken die het echt nodig hebben…. Nu ik maak er een einde aan… eh… Aan dit verhaaltje hoor, want mijn feestjes maken kant is sterker als mijn wanhoop kant en omdat ik die Yin en Yang probeer in balans te houden kan ik nog wel een tijdje mee, ook al begrijpt er denk ik totaal niemand iets echt van mij of kan er wat mee… Gelukkig heb ik een Siny in mijn leven die wel contact kan onderhouden met deze mensheid en als een soort van tussenstop naar mij het reguleert wat ik wel en niet aan kan… eh… Ja echt…. Doet ze dat dan helemaal goed… hahahahah… Nee natuurlijk niet want dan zou ze net zo gek als ik moeten zijn en die zijn er niet op deze Aarde te vinden…. Want ik heb er wel toen ik jong was naar gezocht maar niet gevonden. Natuurlijk zijn er ontzettend veel mensen die het super goed bedoelen en heel veel mensen helpen en daar heb ik dan ontzettend veel respect voor, maar of ze echt wat kunnen veranderen…. eh.. Ik zal schrijven dat ik denk van niet maar weet zeker dat het niet is maar dat beter voor mij kan houden toch…
Hopelijk…. zie je… zit ook “hoop” in… lees je dit als een positief verhaaltje en snap je dat iedereen soms het tegen zit en ook dat we haast allemaal niet dat krijgen wat wij wel zouden willen, maar als je er op de juiste manier mee om leert gaan, je toch een heel erg fijn en gelukkig leven kan hebben en dat koester ik dan ook al lijkt dat soms voor anderen niet zo…..
Lekker duidelijk en herkenbaar schrijfsel weer.
Bedankt moest het kwijt en hoop dan altijd dat iemand waar dan ook er ooit wat aan heeft…