Waar was jij, ik ben niet weg geweest

Bijzondere dingen kunnen soms ook erg simpel en normaal zijn.

Gisterenavond een rustige avond gehad, maar toch eigenlijk ongeveer het zelfde als dat wij het doen. Een verschil was er wel voor de laatste tijd en dat was dat we geen plankje op de avond hadden, maar een maaltijd van Mihoen met extra wat vlees en groenten. (plankje = een bord met verschillende lekker zaken, zoals o.a. verschillende soorten kaas en worst en groenten en of fruit)

Er voor lekker zelf wat muziek via Youtube opgezocht en gedeeld via FB, zodat als er mensen zijn die niet weten wat te doen of even aandacht nodig hebben gewoon mee kunnen doen en die mogen dan ook zelf nummers aandragen en die draaien ( ja ik ben een oude man die nog denkt dat je een plaat opzet….) we dan ook. En er na hebben wij de laatste paar afleveringen gekeken van The Good Doctor seizoen 5 en ik hoorde van Siny dat in oktober weer het volgende gaat beginnen. Een echt geweldige serie met super spelers en waar ik echt in op kan gaan, mede denk ik omdat ik ook raar en op sommige gebieden autistisch ben.

Ik heb 7 uur geslapen gaf mijn horloge vanmorgen aan en ik schok wakker en was er niet een keer uit geweest. Ik maakte Siny wakker en vertelde haar dat en ze zij ook gelijk, dat zij zolang zij mij kende dat nog nooit was gebeurt. Al heel veel jaren moet ik er zeker een keer of 3 , 4 uit om naar de WC te gaan. Dat is niet echt nodig om te plassen altijd, maar ik wordt te onrustig en mijn masker waar ik mee moet slapen kan ik dan ook heel even los maken. (mijn masker = apneu masker met een druk van 13 atmosfeer en dat is echt heel veel, wat overeenkomt met duiken tot 13m diepte die druk dus) Maar ook mijn rug, benen, armen en schouders willen echt na ongeveer normaal 2.5 a 3 uur even het bed uit en dan mag ik blij dus zijn als ik nachten maak van zo’n 5a 6 uur maximaal en ben nooit echt uitgerust. Maar ach het is zo’n beetje het ritme wat ik eigenlijk niet meer anders weet, dus doe je het er mee en kan ik nog blij mee zijn ook.

Maar nu dus een super slaap gehad, waardoor ik wel wakker schrok wat normaal nooit is omdat ik soms meer wakker als slapend ben en dat was ook even wennen. De hondjes uitlaten die zo leek het ook helemaal geen haast hadden en geduldiger leken als anders. Ergens voelde het anders, maar ik kon mijn vinger er niet op leggen en moest mij wel inhouden om niet te snel te willen zijn, omdat ik iets te snel uit bed was gekomen en dus ook mijn oefeningen en alles iets korter en sneller had gedaan, zonder er echt bewust van te zijn, maar ik merkt het wel. Wij liepen nu met ons viertjes richting het bos en ik liep wat voor omdat de hondjes wel erg langzaam gingen en Siny dan bij hun blijft en ik als een brave Alfa voor ga om te kijken of ze los kunnen blijven lopen.

Als of het een bliksemschicht was voor mij zag ik in eens dacht ik de zelfde figuur die ik van die trap had zien komen. Ik keek nog even heen en weer om zeker te zijn of het dat wel was, omdat ik ook soms Aura Migraine heb, die altijd begint uit hoeken en dan beweegt het schittert het ook en dit was dan in het groot. Van de vorige keer schoot mij te binnen dat ik het gevoel had dat alles buiten een bepaalde straal stil stond dus keek ik ook even in verschillende richtingen maar kon niks waarnemen omdat ik tussen de bomen stond waar niks aan dieren of mensen of beweging te herkennen ook was, dus had ik even niks aan. Ik houd van zekerheden en zeker niet van onzekerheden, dus controleer ik met alle liefde zo veel als ik maar kan om niet verrast te worden.

Er floepte gelijk uit mijn mond naar dat wat ik zag en ik van hoopte dat het antwoord zou geven; “waar was jij” en het antwoord was er ook gelijk, “ik ben niet weg geweest”.

Het liefste had ik daar even wat langer over nagedacht maar omdat deze verschijning de vorige keer wel erg snel weer weg was, was ik ook blijven zitten met heel veel vragen, dus ging ik gelijk maar verder. Dat van het “delen” snap ik totaal, maar denk dat wij er nog wel een aantal Eeuwen over zullen doen als het ooit echt in te vullen is met deze mensheid…. Maar hoe weten wij of wij de juiste weg nemen en hoe zit het met zielen en mensen die heel jong overlijden en die juist heel oud worden… En ik heb nog heel veel vragen meer, maar we beginnen bij deze maar.

“rustig maar…” Hoorde ik op dezelfde zachte manier in mijn oren aan komen. “ik ben niet weg geweest gaf ik je aan, omdat ik net als jij onderdeel ben van het geheel”. “er is geen komen en gaan in een zee of een poel”. “als er water verdampt en de via de lucht naar een andere plaats gaat blijft het toch onderdeel van zichzelf en dat is water”. “als het de grond in gaat en samen komt met alle ondergrondse wateren wordt het niet weg gestuurd, maar ook zoals boven omarmd omdat het bij elkaar hoort terwijl het totaal anders kan zijn maar toch het zelfde”. “bedenk dat als er een mens nu met een raket naar het uiteinde van het voor jullie bekende heelal zou reizen, dan blijft hij of zij toch ook een mens met een ziel die verbonden is met waar dan ook en niet ophoud om mens te zijn….”.

Ik voelde mij slikken en mijn hersenen leken wel overuren te moeten maken om dit ergens zo simpel klinkende tot mijn en over het algemeen normale denken toe te laten. Waarna de verschijning vervolgde…..

“het antwoord op je volgend vragen zijn hier ook mee beantwoord, want er is geen korte of langere weg, omdat er alleen maar de weg is”. “er is dan ook geen goed of fout en daar ben ik zeker van dat jij dat al je hele leven probeert aan anderen ook door te geven”. Ik kon het niet laten en vroeg er gelijk over heen… “Dus je kent mij en bent al vaker bij mij in de buurt geweest…. “. “luisteren is niet moeilijk, maar begrijpen en niet alleen bezig zijn met je eigen gedachten is belangrijk, want ik gaf gelijk aan dat ik niet weg geweest was en dus ook nooit….”. “want het geheel is er altijd, ook al merken de meesten dat niet, toch is het er altijd”. “vergelijk het met de lucht die je in ademt… daar zit niet alleen maar zuurstof in maar haast alles wat jullie als Aarde aangeven te vinden”. “onlangs kwam er een Moeder met twee kleine kinderen bij jullie in de winkel en die vroeg om bepaalde stenen voor haar kinderen…. toen Siny aan het kind vroeg welk zou je dan willen hebben, was het juiste antwoord van het kind dat het “alles” wilde hebben”. “vaak wordt dit gezien door ouderen dat een kind of niet kan kiezen of dat het te veel wil, maar het kind staan nog heel veel dichter bij het een zijn met allen gevoel dat het geen onderscheid zou willen maken omdat het er niet is”. “natuurlijk heb je op verschillende momenten in het leven en soms wel elke dag iets anders nodig om verder te groeien en te komen, maar zie het niet los van het geheel, want er is geen los zijn van, maar onderdeel van het geheel”. “een zandkorrel kun je makkelijker begrijpen als dat als het er ontzettend veel zijn dat het ook een woestijn kan zijn”. “maar er is geen enkele zandkorrel te vinden op wat jullie Aarde noemen die niet bij het geheel hoort van die anderen en zelfs niet van wat alles aanwezig is op deze planeet en eigenlijk alles wat er bestaat”.

Ik denk dat ik grotere ogen en oren kreeg op dat moment, want het waren wel die zaken die mij altijd in het leven ergens de zin hadden gegeven, maar ik had ze nooit zo onder woorden gebracht en ook niet zo simpel eigenlijk kunnen bevatten tot het op dit moment zo gebracht werd. Alsof het knipperen van mijn ogen voldoende was geweest was de hele verschijning weer verdwenen en nam ik het mij kwalijk dat ik niet beter op had gelet hoe dat het er nu eigenlijk nog verder uit zag of hoe ik …. Maar mijn gedachten werden stil gezet zoals de tijd weer in eens wel verder ging omdat ik aan mijn voeten het bekende snuffelen voelde van onze Basje die altijd aan je voeten wil ruiken of jij het wel bent en ook Yoshi en Siny kwamen er aan en ik zag in haar ogen dat ik even weg was geweest want ze vroeg ook gelijk… “Even in je eigen wereld je geweest, je weet als je er over wilt praten dan hoor ik het wel….”. We liepen door want het was nu de tijd voor onze dieren en daarna naar onze winkel in Enschede.

Ik schijf het hier nu op omdat ik het weer totaal vergeten was om tegen haar te vertellen en soms denk ik dat zij ergens toch ook het wel meekrijgt op die momenten maar dan op haar eigen manier, maar daar praat ik dan wel binnen kort een keer met haar over…