Ik ben mijn hele leven jaloers geweest in positieve zin op mensen die een geregeld leven hadden…. Weten wanneer je … door de week of weekeinde hebt…. Ik heb soms als kind wel een aantal keren dat gevoel gehad, maar voor mijn gevoel toen ook al te weinig, omdat mijn leven nu eenmaal ook doordat mijn ouders een kroketten fabriek hadden totaal anders liep als die van de andere kinderen die ik kende of op school tegen kwam. Wat voor beroep die ouders ook hadden ze hadden er regelmaat in zitten en dat ervaarde ik niet bij ons thuis in het gezin waar ik opgegroeid ben. Er was altijd wel iets bijzonder of een speciale bestelling die toch nog voor de maandag af moest omdat je als kleine ondernemer nu eenmaal moet werken als er wat te verdienen is en dat is nooit op die uren die anderen werken leek het wel.
Ik was een nakomdertje zoals dat genoemd werd toen… Nu weet ik het niet meer of die dingen wel bestaan omdat alles gepland word tot achter de komma. Mijn broer voor mij was 7 jaar ouder en de twee daarboven 14 jaar… Die oudste twee zijn ongeveer getrouwd op hun 18 en 17de als ik het goed onthouden heb en dat was omdat ze moesten… Dus ook gelijk kinderen en werd ik omringt door kleinkinderen in mijn jeugd. Dat lijkt leuk voor velen, maar het hield in dat er weinig tijd was voor mij om zelf kind te zijn, maar mogelijk kon ik dat toch ook niet dus was het wel goed…. Maar het zorgde ook weer voor geen echt duidelijk ritme in wat dan ook, want alles kwam bij ons en at ook meestal wel mee…. Ergens gezellig, maar ook wel zo dat ik heel veel op mij zelf ging doen om toch maar een beetje soort van ritme en identiteit te ontwikkelen.
Ik klaag er niet over, omdat ik er later wel achter gekomen ben dat het op familie gebied de beste tijd uit mijn leven was, want na het overleiden van mijnouders was het of er een atoombom op de familie was gevallen en er vrijwel niemand ook meer met mij om wilde gaan… Ik denk dat ik erg veel moeite heb gedaan om toch de contacten in stand te houden, maar het kwam allemaal van een kant want er kwam nooit of haast nooit iemand naar mij toe en op een bepaald moment ben ik ook maar gestopt met gaan… Er waren er ook bij die het gewoon zeiden dat ze liever niet met mij omgingen en ergens waren die dan nog wel het duidelijkste, maar waarom heeft mij nooit iemand verteld…. En ik heb ook niet echt een idee… Maar nu ik echt ouder begin te worden en zijn, voel ik wel het gemis in familie, kennissen en vrienden….. Te veel verhuist en overal en nergens geweest en zelf geen gezin opgebouwd en dan word het steeds dunner in je leven als je ouder word…. Maar ik klaag niet omdat ik wel op mijn 40 ste een relatie kreeg die mij zeer dierbaar was en toen die over was omdat zij overleed heb ik weer het geluk mogen hebben om iemand te vinden, of moet ik zeggen iemand die mij gevonden had en van mij hield en daar was ik dankbaar voor en ben het nu nog elke dag….
Maar wij werken 7 dagen per week en hebben eigenlijk ook geen tijd daar buiten om ergens een ritme in te vinden… Nu zaterdagavond en het was weer veel te rustig op onze zaak en daar kan ik totaal niet tegen en denk dan dat ik zeker weer iets fout moet doen omdat het anders toch wel goed zou lopen en dat wij grotere omzetten zouden hebben… .Moet want wij hebben echt denk ik een hele mooie winkel en praktijk met goede en nette prijzen, maar het wil maar niet echt goed lopen en daar word ik gek van…. Nog gekker als dat ik al was, moet ik dan heel eerlijk zeggen…. Want er kan niks normaals aan mij zijn anders was mijn leven toch wel anders gelopen toch…. Nu… ik pak een pilsje en Siny is druk in huis om ook vanavond weer een fijne en bijzondere maaltijd of hapjes neer te zetten, want echt die doet erg haar best…. Maar ik voel mij soms net als dat nummer van …eh…
Natuurlijk komt het door eerst dat het hele centrum plat lag voor de verbouwing van de straten… 2019 en toen Corona 2020 en 2021… Toen begon het weer wat aan te trekken en kwam Rusland die zo nodig de hele wereld op zijn kop wil zetten en iedereen onzeker maakt of dat ze nog wel rond kunnen komen, net als wij ook …. Dus ja… De wereld mag dit niet lezen maar soms denk ik dat het allemaal wel door mij moet komen omdat ergens mij altijd het ongeluk achterna zit… Nu… ik gooi het voor vanavond toch maar even weer van mij af want wij gaan er toch een Zaterdagavond van proberen te maken met ons beide en onze dieren want ach wat heb ik het toch eigenlijk erg goed, maar omdat ik ouder word en de wereld onzeker is voel ik dat zoals jij en jullie mogelijk nu wat meer en dat is shit…
Maar wij laten ons niet kennen en jij en jullie ook niet hoor, want samen zijn wij sterk en komt er zeker een betere tijd, ook al kan het zelfs nog wel een heel stuk slechter eerst moeten worden want jammer genoeg ligt het niet echt aan mij en dat weet ik ook wel, want anders zou ik het wel oplossen, want ik doe echt haast alles voor anderen net als mijn Siny om het anderen naar de zin te maken en dat blijven we doen… Hele fijne avond…
p.s. steun ons … www.shihan.eu